________________
२३६ जैनकथा रत्नकोष नाग आठमो.
॥दोहा॥ ॥ जीवहिंसाथी जिम लह्यो, नरक तणो अवतार ॥ ते निषाद परें ., पंखीया, कां जाये नव हारि ॥१॥ पाप करमथी पामियो, पंखीनव नवः । मांहि ॥ वली कुकर्म करवाथकी, दीसे नरकनी चाहि ॥२॥ तव सिंचाणो वोलीयो, तुं सुखीयो राजन्न ॥ धर्माधर्म विचारमां, वरते तहारं मन्न ॥३॥ . मुज नदें तुज शरणुं ग्रयुं, पण हवे शी मुफ पेर ॥ कुधा राक्षसी ढुं .. ग्रह्यो, जावं कोने घेर ॥ ४ ॥ सुण वलि शाह पुरूष तुं, वांडे नहिं विरू । प ॥ राख्यो नूरख्यो मुझने, सघले संत स्वरूप ॥ ५ ॥ नूरव्याने सूजे नहिं, कृत्याकत्यविचार ॥ सांजल झुं जाणे नहिं, नीतिशास्त्र अधिकार ॥ ६ ॥ यउक्तं ॥ विवेकोहीदयाधों, विद्यास्नेहश्च सौम्यता ॥ सत्त्वं च जायते नैव, दुधार्तस्य शरीरिणः ॥ १॥ प्रतिपन्नमति प्रायो, लुप्यते कुन्निपीडितैः॥ इत्यर्थे नीतिशास्त्रोक्तो, दृष्टांतः श्रूयतां प्रनो ॥ २ ॥
॥ ढाल नवमी ॥ ॥ वा रे अमने रेंटीयडे मंमाण्यां ॥ ए देशी ॥ सुण मेघरथ राजे श्वर वाहला,जीवदयाना रागी रे॥ नूख नपर एक नीतिशास्त्रनी, वात कहूँ वैरागी रे ॥ १ ॥ रायजी मुझने नूरखडली संतापे रे ॥ नूखडली नितुरता . नुं कारण रे, नूरखडली नेहढं निवारण रे ॥ रा ॥ ए आंकणी ॥ निर्जल मरुममलमां कून, प्रियदर्शन अहि निवसे रे ॥ नीर समीपें विलमां रहे तां, अहोनिश दिलमां मनसे रे ॥रा ॥ २ ॥ नेकादिक वदु जीवनुं न हाण, करतो तिहां सुखें रहेतो रे ॥ एक गंगदत्त दर्डर संघातें, प्रीति घणी ते वहेतो रे ॥रा ॥ ३ ॥ कूपमध्यवासी वली तिहांकणे, एक चित्र. लेखा नामें रे ॥ सारिका सुगुणा साथै अहिजी, वहालपणुं घj कामे रे ॥रा ॥ ४ ॥ एम करतां को कालें हादश, वार्पिक दुइ अनावृष्टि रे ॥ जल नीतुं कूपकनुं जलचर, जीव तणी नहिं सृष्टि रे ॥ राम् ॥ ५ ॥ वृत्ति - बेद अहिनो तब दूर्ग, गंगदत्त पंक खाई रे॥ वेला निर्गम करे एक दिन ते, जुजग कहे सुण नाई रे ॥ राम् ॥ ६॥ मित्र घणी पीडा ने मुझने, ते कहे गुं मुफ नांखो रे ॥ वहालेसर मन मलियुं तिहां कण, नाना गनी म राखो रे ॥ रा० ॥ ॥ दुधावेदना गाढी मुझने, मित्र दमे ले जाणो रे॥मरण समान नहिं जय महोटो, परनव दलित समाजो रे ॥ रा ॥७॥