________________
श्री शांतिनाथनो रास खंम पांचमो. शशए जीरण कूपें जलहकानें, पड्यो तृप्मातुर थयो ॥ उगीयो कूपकमांहे तरुवर, शाखा अवलंबी रह्यो॥४॥ एहवे तरप्या वे लाल,अहिमुख आवीया॥ जल पीवाने वे लाल,कूप लंबावीया ॥ ॥ लंबाविया सम सुःख माटें,वैर बांमीने रह्या उगारीया तें सुगुण आवी,एह वीतक सवि कह्यां ॥५॥ सुण उपकारी वे लाल, मथुरा आवतुं ॥ अहोनिश तुम्हचुं वे लाल, समरण नाव . ॥ ॥ आवq अमचे नयर हिजवर, नक्ति करशुं तुम तणी ॥ इम कही चाव्यो तेह सोवन, कार नयरी आपणी ॥ ६ ॥ तीरथ करतां वे ‘लाल, ते हिज अनुक्रमें ॥ केते दिवसें वे लाल, मथुरा संक्रमे ॥ ॥ संक्रमे मथुरावनमांहि, यावीयो तव उलख्यो ॥ वानरो हरख्यो हृदय मांहे, तेह अनुमाने लव्यो ॥ ७ ॥ चरणे नमियो वे लाल, फल आगल धयां ॥ कहे उपशमियो वे लाल, तुम गुण सांजस्खा ॥ ॥ सांजस्या .... तेहवे वाघने पण, करे नक्तिनावें नस्यो । यझानथी वनराजसुतने, हणी नूपण ढग कस्यो॥॥ जू तिर्यंचें वे लाल,गुण नविउलव्यो ॥ वाचा पाली वे लाल, धिक् नरनो लव्यो ॥ ॥ जु नरनो लव्यो हवे तुम्हें, देश् या शिप पुर गयो ॥ करी तीरथयात्र पूजे, किहां नाडिंधम रह्यो । ए॥ खो ली काढयो वे लाल, तेह कलादने । नयणे निरखी वे लाल, लह्यो आ हादने ॥ ॥ थाह्लाद लहियो हिजे पण तिणे, निरखी नीचं नाली युं ॥ मनमांहि चितें रखे मागे, हेज सघर्बु गालीयुं ॥ १० ॥ बांजण वो व्यो वे लाल, नाडिंधम गुणी ॥ अ॒ नवि जाणो वे लाल, माया अवगुणी ॥ ॥ अवगुणी माया हवे जाया, अटवी तुम जूली गई ॥ सुपी ऊतयो तुरत प्रगमे, सुरत मुझने नवि रही ॥ ११ ॥ कहे कर जोडी वे लाल, परकासो मुने ॥ कारज वहालुं वे लाल, जे होये तुने ॥ ० ॥ ते कहे मुझने एह नूपण, किणही दी, दक्षिणा ॥ एहनुं मुफ मूख्य आपो, सुणि कलाद विचणा ॥ १२ ॥ तेहने सोंपी बे लाल, गयो तदिनीज में ॥ स्नान करेवा वे लाल, तन मेलो मलें ॥ ० ॥ मलें मेलो स्नान करवा, गयो हवे इण अवसरें । वाजतो पडहो देखी पासे, कान ते उंचा धरे ॥ १३ ॥ किणहिक माखो वे लाल, नृपयंगज नलो ।। नृपण काजें वे लास, ए कुल चांदलो ॥ ॥ चंदलासम ते होय दीठो, जेणें ते मावि दाखजो ॥ वध्य नर होशे नहीं तर, हियामां मत राखजो ॥ १४ ॥