________________
१० जैनकथा रत्नकोप नाग आठमो. पारीसे तेल समप्र्यो, सांजलि सद्धयें तोली ॥ २४ ॥ ते तिम कीg कारिज सीधु, राय तणुं दिल उन्नस्युं ॥ वली मगावे वाट वेलुनी, मूटक बंधन करगुं ॥ २५ ॥ रोहें कहाव्युं राजनुं कारिज, करवू अमें शिरजोरें । पण प्रमाण जोवा एक जीरण, मोकलो कटको कोर ॥ २६ ॥ एम प्रत्युत्तर दीधो पुनरपि, जीरण गज मोकलियो ॥ कहेवाडयुं यत्ने जाल वजो, ए हाथी सुत्रलीयो ॥ २७ ॥ एहनी हकीगत मुफ सोपवी, पण मू नवि कहेवो ॥ पालतां मू तव चिंते, लोक शो उत्तर देवो ॥ २७ ॥ रोहें कहायु ए तुम हस्ती, न लिये जल ने चारो ॥ नयणें न जोवे नृप कहे गुं मृत, जन कहे तुम अवधारो ॥३॥ नृप कहेवायुं कूप मोकलजो, ग्राम तणो एक मीठो ॥ रोहो कहे पुर कूपने मूको, एवं मारग नवि दीगे ॥ ३० ॥ नृप कह्यं अग्नि विना मुझ पायस, रांधीने तुमें आपो ॥ चूर्णक ऊपर पायस पाचवी, दीधुं टल्यो संतापो ॥ ३१ ॥ चोथे खंमें एकत्रीशमी ढालें, बुद्धि परीक्षा कीधी ॥ मति उपर देमंकर जिन जी, एहवी देशना दीधी ॥३२॥ सर्व गाथा॥१॥ श्लोक तथा गाया ॥३५॥
॥दोहा॥ ॥धिमंत जाणी नलो, नृप तेडाव्यो पास ॥ विरुक्ष व्यवस्थायें बावजे, सढुको सुणे उन्नास ॥१॥ स्नान करी मत आवजे,महेलो पण नावेश ॥ यान चढी नवि यावद्, पालो पण न चलेश ॥ २ ॥ ऊघाडे मत आवजे, नव शिर ढांक्युं जोय ॥ नवि रात नवि दिवसमां, विदु परकें एक न होय ॥ ३ ॥ नवि ठाया नवि ात, नवि खाली नवि नेट ॥ जो तुं बुझिवली असे, एम मुफ आवी नेट ॥ ४ ॥ गामर ऊपर ते चढ्यो, जतन धरतो पाय ॥ नाही चंदन लेपयुत, संध्या काल नत्साह ॥५॥ शुदि पडवे दिन चालणी, शिर परि धरी सुरंग ॥ माटी लेई हायमां, चाल्यो धरि उठरंग ॥ ६ ॥ नृपपर्पद ते आवीने, करे नृपने परणाम ॥ नेटए मूक्युं पागलें, माटीमय अनिराम ॥ ७ ॥
॥ढाल वत्रीशमी ।। ॥जामण कारिज कपने जी ॥ ए देशी ॥ नृप वे रोहाप्रत्ये जी, तें शुं सूक्युं रे एह ॥ ते कहे जगमा तावडी जी, ए माटी गुणगेह ॥ १ ॥ सुणो नर बुद्धि तणां ए काम, बुद्धि जग माने घणु जी, बुद्धियको लहे