________________
whip
५००
जैनकथा रत्नकोष नाग आठमो.
यावी तिहां गुणवंत ॥ १ ॥ सासु ससराने नमी, वे कर जोडी वाल ॥ मंदिर यावी कंतनें, पाय पडे ततकाल ॥ १ ॥ मोहनगारा नाहजी, dinी म निर्धार ॥ कोण नरोंसे मूकीने, इहां याव्या याधार ॥ ३ ॥ जाणी प्रीति तुमारडी, नर कोइना नवि थाय ॥ यमें घहेली गोरडी, जे रहियें एमवाय ॥ ४ ॥ पण पीयु सायें रूपएं, कीधे केही सिद्धि || शुं महापण तुम प्रागलें में अवला निर्बुद्धि ॥ ५ ॥ दोहा सोरठी ॥ पियु तुम साथै मान, अमने कर नवि घटे | पग पहेरी जें निदान, ला खेणी पण पानही ॥ ६ ॥ रत्नसुंदरी मनमांहे, चिंते इणे साधुं कयुं ॥ पुरुष वडा जगमांहि, गर्व कस्यो घेली थइ ॥ ७॥ महोटा बोल म बोल, कल न पडे कर्मनी ॥ माणस फूटा ढोल, ताणी वात करे जिके ॥ ॥ ढाल सत्त्यावीशमी ॥
7
८ ॥
|| देशी चंशवलानी ॥ पुण्यसार माने घणुं रे, याठे नारी पनोती ॥ प्रीतम साधें प्रेमनी रे, वात करे मुख जोती ॥ ० ॥ वात करे मुख जोती रे श्यामा, हेज घणुं हैये धरती वामा ॥ दोगुंदकपरे ते सुख माणे, कग्यो प्राथम्यो दीह न जाणे ॥ १ ॥ जी वालेसरजी रे ॥ ए यां कणी ॥ कवही रमे रंग महोलमें रे, कवही वाडी जाय ॥ कवही जलक्रीडा करे रे, जामिनीगुं मन लाय ॥ जामिनीगुं मन लाइ रे नाइ, देखो पूरवली रे कमाइ ॥ यावी तेवारें यचिंती आई, दणमां दोलत इनियां पाई ॥ जी० ॥ २ ॥ पुरमां नामीचो थयो रे, पुण्ययकी पुण्यसार ॥ दोलतना दोरा तणो रे, वाथ्यो वहु विस्तार ॥ वाध्यो वहु विस्तार कमाई, करतां कंचन कोडि नपाई ॥ सहेर तणी पामी ग़वाई, जीधी इकत बहुत जलाई ॥ जी वा० ॥ ३ ॥ इण अवसरें नूमंमलें रे, बृजवता नवि जीव ॥ नवसारमां वूडतां रे, जेह असंदीन दीव || जेह संदीन दीवनी सरिखा, सूधी जीवाजीव परीक्षा || ज्ञानसागर मुनि वनमां यावे. राजा दिक सह वांदा जावे ॥ ४ ॥ जी मुनीश्वरजी रे | ए यांकणी ॥ जेठ पुरंदर यात्रीयो रे, सायें ने पुण्यसार ॥ गुरु वांदी सुणे देशना रे, चाणी नाव पार || प्राणी जाव व्यपार रे प्राणी, ए संसारने खांटो जाली ॥ कूडी काया कूडी माया, चाडो यावे ए धर्म सहाया ॥ जीरे मुनी ॥ ५|| विहडे सुत तन कंपन्यो रे, विहडे बंधव साचो ॥ विहडे ए संचि
f
=