________________
रए जैनकथा रत्नकोप नाग आठमो. मांमी सवि वात रे ॥ ढुं० ॥ विस्मय मनमां ऊपन्यो ॥ ढुं० ॥ थहो - . अहो सुत अवदात रे ॥ दुं ॥ ११ ॥ नाग्य जु सुतनुं वडं ॥ ढुं० ॥ एहवी झदि विशाल रे ॥ ढुं० ॥ रातमांहे आवी मली ॥ हुँ । फलियो पुण्य रसाल रे ॥ ढुं० ॥ १२ ॥ कहे पुण्यसार तुम्ह शीखडी ॥ हुँ ॥ कल्पतरुनी वेल रे ॥ ढुं० ॥ वांबितदायक ए दुइ ॥ ॥ मूकी में व्यसननी हेल रे ॥ ढुं० ॥ १३ ॥ आनूपण लद मूल्यनुं ॥ ढुं० ॥ · तनहूंती ऊतार रे ॥ ढुंग ॥ देश द्यूतकारने लावियो । ढुं० ॥ नृपनूपण .
तेशिवार रे ॥ ढुं० ॥ १४ ॥ लइ नृपने ते सोंपियुं ॥ हुँ ॥ शेठ पुरंदरें ताम रे ॥ हूँ ॥ हवे पुण्यसार समाचरे ॥ ढुं० ॥ गृहीनां उत्तम .. काम रे ॥ हुँ ॥ १५ ॥ व्यसन निवास्यां वेगलां ॥ हुँ ॥ थयो सूधो शादुकार रे॥ ढुं० ॥ पितर हैये हरख्यां घणुं ॥ ढुं० ॥ सोंप्यो सवि व्यापार रे ॥ ढुं० ॥ १६ ॥ चोथे खंमें त्रेवीशमी ॥ ढुं० ॥ ढाल कही नित्यमेव रे ॥ ढुं० ॥ राम कहे नर ते जला ॥ ढुं० ॥ वारे व्यसननी टेव रे ॥ ढुं० ॥ १७ ॥ सर्वगाथा ॥ ६७६ ॥ श्लोक तथा गाथा ॥२५॥
॥ दोहा ।। ॥ हवे निसुणो नारी तपो, पूंचल जे अधिकार ॥ गुणसुंदरी पानी वली, आवी कहे विचार ॥ १ ॥ गयो मूकीने नाहलो, धूरत जिम धूतेवि ॥ खोटारे खोटुं कस्यु, चूंमी एहनी टेव ॥ ३ ॥
॥ ढाल चोवीशमी ॥ ॥ राम सीताने धीज करावें ॥ ए देशी ॥ सुणी वात सहू विलखाणी रे, टोलें मती श्वास जराणी ॥ फट जूमी ए युं कीधो रे, कंयने ते जावा दीधो ॥ १ ॥ केड कामगारानी मूकी रे, इण चातें सवली चूकी ॥ तुं तो हती घणुं माही रे, केम गइ एम एवं वाही ॥२॥ कहे वहेनड दूं तो नोली रे, में जाएयो रंग वे चोली ॥ नवि जाशे वाहालो उबेखी रे, दुं तो रही सामुं देखी ॥ ३ ॥अहो आपणी शी गति थाशे रे, कंय विण केम दीहा जाशे ॥ विरहातुर रोवे गाढी रे, ते नवपरिणीता लाडी ॥ ४ ॥ घयो सोर ते महोल मकारें रे,माय ताय याव्यां तिरा वारें ॥ कही वात घऐ दिलगीर रे, मूकी गयो नणदल वीर ॥ ५ ॥ तेह नाखंती घणा अांसु रे. बोले पुण्यसारनी सासू ॥ में गुणवंत जागी आपी रे, परणीने