________________
२७४
जैनकथा रत्नकोष नाग आठमो. पोताना अवगुणी, मुफ जीवित वहालुं कीg रे ॥ ते वहालो नवि वीसरे, मुफ चित्तहुं चोरी लीधुं रे ॥ सु॥ २७ ॥ एहवा उपकारी जणी,में प्राण थकी चूकाव्यो रे ॥ एम वल वलतां रायनें, मंत्रीश्वर मति सममाव्यो रे ॥ सु० ॥ श्ए ॥ शोच किशो गतवस्तुनो, एम ग्रथांतर प्रकाश्यु रे ॥ वि न विपाद मटे नहि, पंखी गुण मनडुं वास्यु रे ॥ सु० ॥ ३० ॥ एम थ विमास्याथी घणो, ते नूप पड्यो पस्तावे रे ॥ तेम अवर पण एहवा, कारजथी सहि उःख पावे रे ॥ सु ॥ ३१ ॥ चोथे खमें तेरमी, ढालरामविजयें परकाशी रे ॥ सुयश महोदय ते लहे, जग जे करे काम वि' मासी रे ॥ सु० ॥ ३२ ॥ सर्व गाथा ॥३एका श्लोक तथा गाथा ॥२०॥
॥दोहा॥ ॥ कीर्तिराज जब कहि रह्यो, तव प्रनातनां तूर ॥ वाज्यां अति आनं द नर, प्रह गमते सूर ॥१॥ वंदीजन जय जय कहे, मंगल पाठ जवंत ॥ चिरंजीव तुं साहिवा, महोटा महिपति संत ॥ २ ॥ कीर्निराज मंदिर गयो, मन चिंते माहाराज ॥ एकचित्त चारे सही, चिंतित न कह्यु राज ॥ ३ ॥ जल ले दासी तदा, धावी दातण काज ॥ पावन करिगुनवेप धरि, वेगे आवी समाज ॥ ४ ॥ मो बागल यावी कहे, कर जो डी देवराज ॥ दुकम होय तो ढुं कहूँ, वात अपूरव याज ॥ ५ ॥रीप नयो राजा तदा, कीधी मुखनी शान ॥ नृप कोप्यो दीसे थडे, समज्यां सदु अनुमान ॥ ६ ॥
॥ ढाल चोदमी ॥ ॥ ढुंगाकी लकरी हो रसीया गांव गंगीली ॥ ए देशी ॥ हो रढीयाला राजन रीप न कीजें ॥ रीप न कीजें लालन रीफ धरीजें ॥ दो रढी० ॥ ए थांकणी ॥ गुण बोडी अवगुण नवि लीजें, वात सुणीने शाबाशी दो दीजें ॥ हो ॥१॥ बांहे ग्रह्यानी प्रनुजी लाज धरीजें, थवगुण होय तो एकांत कहीजें ॥ हो० ॥ साहिवकुं रे हम दास नतीजे, सेवा हो करतां दिलमां कांइन जीजे ॥ हो० ॥ ॥ नेह न तोडो साहिब वात न ताजी, मो पर दीसे इतनी क्युं इतराजी ॥ हो । गुनह न कोई कीयो में तुमचो, चारों वांधवमांहे दोप न यमचो ॥ हो ॥३॥ बात कही रे सवि मामी मंमाणे, वात पिशावनी निसुणी राणे ॥ हो० ॥