________________
२२० जैनकथा रत्नकोप जाग आठमो. लानो प्रिये, पात्र युगल ए याव्युं जी ॥ हर्ष धरिने रे तेणें पडिलानिया, नृत्ये एम मन नाव्युं जी॥ व ॥ १३ ॥ धन अहो दंपती दोये जणां, दी, मुनिवर दानो जी ॥ पुण्याइ विण पात्र किहांथकी, एम मलेय नि , दानो जी ॥ व ॥ १४ ॥ वेदु जण नावें रे दीधं साधुने, त्रीजो तिम अनुमोदे जी ॥ त्रिदुं जण उपरें तव चपला पडी, हूंती जे यंजोदें जी॥ व ॥ १५ ॥ पहेले सुरलोकें थया देवता, मित्रपणे ननरंगें जी ॥ सुख विलसे वैमानिकनां घणां, लीलालहेर अनंगें जी ॥ २० ॥ १६ ॥ देमं कर चवि तुं नरवर थयो, सत्यश्री तुम नारी जी ॥ सुर त्रीजो चवि धावी कपन्यो, मित्रानंद मनोहारी जी ॥ व ॥ १७ ॥ जेणें वांध्यु रे जेवं पूरवें, तिम पाम्युं तेणें सीधुं जी ॥ राजन भावे रे उदय एणी परें, कडवे वयणे कीg जी॥ व ॥ १७ ॥ गुरुनी वाणी रे निसुणी ते सवे, मन पाम्यां वैरागो जी ॥ कर्म कमाइ रे के. आपणी, धारो धर्मशुं रागो जी॥ व० ॥ १५ ॥ महापोह विचारें आपणी, पूर्वजात संजारी जी॥ कहे गुरुजीने नृप चरणे नमी, जा तुम वलिहारी जीव० ॥ २० ॥ मुफ पतितने रे प्रनु पावन करो, देश यथोचित धर्मो जी ॥ गुरु कहे चारित्रनी नहिं योग्यता, हजी वदु जोगनुं कर्मो जी ॥ व ॥ २१ ॥ तनय थया पनी संयम आवशे, हमणां गृहिवत वारु जी ॥ तहत्ति करी ने रे श्रावकव्रत लीये, गुरुपासें गुणकारु जी ॥व० ॥ ॥ पुनरपि पूढे रे वात शवें कही, ते कुण कारण स्वामी जी ॥ सवि ग्रही रे गुरु कहे पंथीयो, नूरिजवें गति पामी जी ॥ व ॥ २३ ॥ वडपासें थयो व्यंतर ते मरी, मित्रानंदने देखी जी ॥ वैर संजारी रे पूरनव तणु, थयो ते उपर पी जी ॥ व ॥ २४ ॥ शवना मुखमांहे तेणें संक्रमी, वात ए पणी परें दाखी जी ॥ संशय वारण नवजल तारिणी, धर्मकथा मुनि नावी जी ॥व० ॥ २५॥ प्रतिवृज्या के निसुणी प्राणीया, मुनिवर कीध वि हारो जी ॥ मुनि वांदीने मंदिर आवियो, नृपति समकित धीरो जी॥ व ॥ २६ ॥ पाले राज्य नली परें आपणुं, एह अढारमी ढालो जी ॥ त्रीजे खमें रे रामविजय कहे, धर्मे सुख विशालो जी ॥ ३० ॥ २७ ॥
॥दोहा॥ ॥ गर्न वधे हवे अनुक्रमें, युवती हपे धरंत ॥ जे जे मोहला ऊपजे,