Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 73

पृथ्वीचंद्र ने गुणसागरनुं चरित्र.
६१
तोप दुर्जननी परें विक्रिया करे, यंते आपणुं याय नहि. सार वस्तु जे पटकुल सुवर्ण मणि रत्न इत्यादिक जोगांग बहु मूल्य वाली चीजो ने ते श्रमेध्यनुं घर एवं जे ए शरीर तेहने फरशे एटले ते पण अल्पमूल्यवाली थाय. तेमाटे हे राजन! ए शरीर ते पाप रूप बे, तोपण मोटो दोष ए बे, जे ए निर्गुण शरीरें गुणाढ्य पुरुष हता तेपण मुंजाया बे. एवीरीतें शरी रना मोहनो राग उतरे एवां वचन रतिसुंदरीयें कह्यां, पण ते राजाने जा व्यां नहि, कामानिलाप न मढ्यो घणा मेघ बरसे तोपण मगशेली पर जेम न चेदाय. तेम ते राजा नेदाणो नही.
एवं सांजली राजा हसीने कहे बे. हे चतुर स्त्री ! तुं ताहरो निग्रह तो पूर्ण कथ, पढी घणुं स्वस्थ साजी ताजी यश. एम कही हसीने पोताना स्थान गयो. एटले नियह पूरो थयो चार मास वही गया. पढ़ी राजा कामोत्कंग सहित श्रावीने कामना वचन कहेवा लाग्यो के, हे स्त्री ! ताहरा मुख कमलनी सुगंधने लीघें जमरानी पेठे हुं मोही रह्यो बुं. माटे तुं हवे सरस आहार करी शरीरनी शोना राख.
एह सांजलीने रतिसुंदरी कहेले. हे राजन् ! हुं जो सरस आहार पा रणे करूं, तो महारे शरीरे चुंक, शूल वमनादिक वेदना याय, सर्व शरीर सांधे सांधा त्रूटी जाय. तुं तो महारा शरीरनो संग करवाने उत्सुक हो, ते सत्य पण टुटुं घोडो मरवा पड्यो तेना कोई पांच रूपैया आपे ? एम कयुं तोपण ते राजानो कदाग्रह जे कामरूप हुर्बुद्धि ते न गइ एम कही रतिसुंदरी मदनफल ? (गेल) खास्वाद । तेनुं वमन करी, देह दुर्गंधमय कधी, काय च करीने राजाने देखाडीने कयुं के, हे राजन् एवंत्रा शरीर मांहेलीकोरे पवित्र बे. ते माटे हे राजा तुं बालयकी पण बाल बो. श्वान समान बो. जेमाटे तुं वम्यो थाहार खावाने इबे बे. ते सांजली राजा कहे बे, केम ढुं वया खाहारनो खानार बुं ? के हुं मूर्ख बुं ? एहवो ही यो बुं ? त्यारें रतिसुंदरी मरण अंगीकार करी वे परवाइथी राजाने कहे बे. हे मूढ तुं नथी जाणतो ? जे पुरुष परस्त्रीने इबे ते अधमनर एग व म्या आहारना खानारा जाणवा. तेवारे राजा कहे बे, ते सर्व साधुं पण ताहरा शरीरनो ढुंरागी बुं. तेवारें रतिसुंदरी कहेने. माहरी कष्टमां पडी 5 गंधमय दुर्बल एवी काया उपर एटला बधा रागनुं कारण शुं बे ? तेवारे रा