________________
४४८
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो.
पोताने घेर यावी बेठा बे. अने हाल तेरोंज यावीने पोकार कस्यो ने के छापणी भूमिने चारित्र राजा खूंटे बे. या प्रमाणें हे राजन् ! श्रा श्रापणी नगमां बुंबारव यवानी जे हकीगत हती, ते सर्व कही खापी. माटे हे स्वामिन्! तेमां संरंन करी गुं करशो ? खने हवे क्रोध करवाथी पण सयुं. हे देव! या जे बन्युं ते सर्व, तमारी मासीना हाथमां नरकर्मभूमिना एकशो सिनेर पाडा जवाथीज बन्युं बे. हे राजन् ! तमारा सात व्यसन रूप सात जाइ पण निराश था पाता याव्या बे, अने तेणें पण यावी या सर्व वात मने कही थापी ते. या प्रमाणनां व्यविवेकनां वचन सांगली मो हराजा कहे बे के हे विवेक ! हजी शुं बगडी गयुं बे ? ते सर्व जीवाने प्रमादरूप मदिरा पार्टी, के जेथी पाढा ते ज्ञातधर्म य मारे विषे रागी याय ? ते सांगती विवेक मंत्रीयें जीवोने अज्ञान मदिरानुं पान कराव्युं,
"
ने तुरत पाठो विवेक मोहराजा पासें यावी कहेवा लाग्यो के हे देव ! यापनी प्रज्ञा प्रमाणें सर्व जीवोने में अज्ञानरूप मद्यनुं पान करावयुं वे. एम कहने ते, मोहराजाना चरणमां पड्यो. या प्रमाणें विवेकें कहां के में सदु कोइने प्रज्ञान मदिरानुं पान कराव्युं बे, तो पण तेनां वचन पर विश्वा सनाववाथी मोहराजा ते अविवेकनो हाथ जालीने नगरमां तेनो पोतें जातेंज तपास करवा निकल्यो. त्यां तो अज्ञानमद्यथी नाश यइ गयुं वे चे तन जेनुं तथा धर्माधर्म कार्यथी विवर्जित, पेयापेय, खाद्याखाद्यना ज्ञान र हित एवा सर्व विश्वने देखवा लाग्यो. तेमां पूर्वोक्त नरकर्म भूमिना एकशो सित्तर पाडा मां फरतां तेणें विषयी, पापंडी ने मिथ्याचाराने धर्म, धर्म, कहेता दीग, त्यारें मोहराजा ते विवेक मंत्रीने थांख्यो चडावी कहेवा लाग्यो के घरे मंत्री ! या लोकोने तें अज्ञान मद्य नथी पायुं, के ते धर्म धर्म एम कहे बे ? त्यारें अविवेक बोल्यो बे, के हे देव! तेने तो में घणुंज अज्ञानमद्य पायुं बे, तेथी ते अज्ञानरूप मद्यना जोरथी धर्म, धर्म, एम बोले बे, परंतु ते सर्व व्यापणा नगरथी बाहेर जइ शके तेम नथी. कारण के ते मिथ्यात्वी होवाथी खरा धर्मना रूपने जाणताज नथी. वली जुन के ते धर्म धर्म कहेनारा कांइ विवेकादिपर गया बे ? ना नथीज गया. तेम ते शमादिकोने पण मल्या बे ? ना नथीज मव्या. तेम ते चारित्र राजानी सेवा पण करे बे ? ना नथीज करता. तेम ते समिति गुप्तिने सेवे बे ?