________________
४४६
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो.
सांजली मोहराजा घणोज प्रसन्न यइने तेना पिताने कहे बे के जेम यापनी प्रसन्नता होय, तेम करो. तदनंतर मोहराजा सर्वजनप्रिय निष्कं टक राजाधिराज थयो . हवे एक दिवस, पोताना नगरमां एकदम बुंबारव यो के हे सुटो ! धोडो, धोडो !! या चारित्रराजा श्रमाने शिवपत्तनमां ल जाय बे ! ते सांगली क्रोधायमान थयेलो ते मोहराजा पोताना मं त्रीने कलेवा लाग्यो के हे मंत्रिन् ! या शुं ठीक कहेवाय बे, के हुं जीवतां तां मारी प्रजाने ते चारित्र राजा हरण करी जाय बे ? अरे ! यावो मदोन्मत्त ययेजो चारित्र राजा ते कोण बे ? ने हे राग द्वेष सुनटो ! तो जगत विख्यात कीर्त्तिवाला पोतपोताना पुत्रोनी सार्थे तेनो पराजय करवा तैय्यार था. एम कहने वली ते मोहराजा पोताना मिथ्यादर्शन नामा मंत्री ने कहेवा लाग्यो के, हे मिथ्यादर्शन मंत्री ! तुं तारांज काममां निपुण हो ! जो या चारित्र राजाना लूंटारान्यें आपणुं समग्र पुर लुंटी लीधुं बे, तेने तो तुं जाणतो पण नथी ? अने यावा चारित्र राजा जेवा प्रापणें मा थापर शमन े, ते बतां तुं केम सुखमां सुइ रहे वे ? अने हे ज्ञानावर ादिक योध्याd! तमो जलदी चालो, के जेम श्रापणें कुष्ठ एवा चारित्रना म दने हालने हाल दमी नाखीयें ? यावां मोहराजानां वचन सांजलीने
विवेक नामा मंत्रीयें विनति करी कह्युं के हे देव! प्रसन्न याउ प्रसन्न था. अटलो महोटो क्रोध शामाटे करो हो ? जुड़े हाल जे आपणा नगरमा चारित्र राजानो बुंबारव थयो, तथा चारित्र राजायें जे जोर करयुं, तेनुं कारण जे बन्युं बे, ते सांनलो. के तमारो पिता जे कर्मपरिणाम राजा बे, तेणे तमारी मासी जे चिरकालस्थिति बे, तेना विवाहने विषे पाणिग्रहण वखतें दायजामां था संसारनगरनी मध्यना एकशो सित्तेर पाडा एटले सर्व नरकर्मभूमि यापी बे. हवे ते नरकर्म भूमिना एकशो सिनेर पाडा केवी रीतें थाय ? ते कहे बे, के या दीदीप ने ते, तथा पांच जरत ने पांच ऐरवत, ए सर्व नरकर्मभूमि बे. हवे ते पूर्वोक्त प्रदीप बे, तेमां पांच विदेह बे ने एकेका विदेहमां बत्रीश बत्रीश विजय बे, तो ते पांच विदेहने ज्यारें बत्रीश गुणा करीयें, त्यारें एकशो साठ पाडा ते प्रदीप नरकर्मभूमिना थया. तथा पांच नरतना अने पांच ऐरवतना ए बेढ़ मिना मली दश पाडा थया. या प्रमाणें सर्व
·