________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनु चरित्र. २३ ण शियलमान नथी मूकती, जेमाटे कुलवान स्त्री सदाचारी होय , जे शियल पाले, ते कुलवान स्त्रीने नमस्कार हो. जेना मनरूपी कमलने वि षे मदन रूपी जमरो नमीने ते मांहे वलये वली जाय .
तेवारेंराजायें अति हेते करी ते मंत्रीने स्त्रीने तेडवा मोकल्यो. तेणे तेना माता पिताने जर कह्यु, जे कमला बाश्ने राजायें तेडावी ,माटे मोकलो. त्यारे ते पुत्रीने सार शृंगार पहेरावी सखीसाथे मोकली. ते राजनुवने
आवी. राजापण तेना संगमनेविर्षे उत्सुक थई सना विसर्जन करी हर्षवंत थको ते स्त्री पासे आव्यो. तेने राजा मीठे वचनें कहे . घणो काल थयो में तने परणीने वीसारी मूकी, ते मारो अपराध क्षमा करजो. स्त्री बोली, सर्व वाते तमे सावधान बो, तो युं परणी स्त्री संनारीज नही ? पण नि
ग्यि स्त्रीने स्वामीनुं दर्शन क्याथी होय ? स्नेहें करी चित्तने विषे धस्या, नजरें घंणीवार दीठा, पण हे प्राणेश ! तमारे विरहे करी आ शरीर बन्यु जे. एम कही ते कमलायें लाज मूकी राजाने रीजाव्यो, अने ते संपूर्ण रात्री राजा साथे घणा चातुर्यै कामक्रीडा करी गमावी. पण ते कमलानुं रतिचा तुर्य जोड्ने राजा मनमा शंकावंत थयो. केम के गुण ते दोष जणी थाय बे.पाली राते राजायें विचाघु के,ए स्त्रीचें चरित्र श्राश्चर्यकारी. कुलस्त्रीने कामक्रीडानुं विज्ञान चातुरीपणुं धैर्यपणुं जरतार साथें प्रथम संगमे एटर्बु बधुं केम होय ? तो झुं ए असती हो ? पर पुरुष साथें रमी हशे? एवी ते वखत राजाना चित्तमां शंका उपनी ॥ २०१॥
तो हवे हुँ एने महारे हाथें झुं मारुं? पण स्त्रीहत्या हाथें करवी घटे नहि. एम चिंतवतो कोपवंत थयो. प्रातःकाले निजमंदिरथी नीकल्यो. त्यां प्रधानने तेडीने कह्यु, ए पापणी स्त्रीने एकांते बांमो. प्रधान राजानुं वचन प्रमाण करी परमार्थ अजाण्ये ते स्त्रीने वगर वांके एकांते मूकीने प्रधाने चिंतव्यु जे रागांध जे प्राणी होय ते बता दोष देखे नहिं, बने अबता जे गुण ते देखे. एवं रागांधतुं विपरीत पणुं .धने क्रोधांध जे ले ते एथी उप राठोडे, एटले ते बता गुणने न देखे, अने अबता दोषने देखे. रागीने रोगी ए बेदुनी एक रीत ने. मुखें कडवो होय, नोजनथी उपरांठगे होय, मोटी लांघण करे, पाणिवल्लन होय, तृषा घणी वेठे, तेम अति रागो क्षेषी जीव मुखे कडवो होय, जजा सुजनयीउपरांतो होय, गुरुनु फयुं न माने, जडता,