Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 344

३३२ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. ते कामनी मुने थाझा आपो. जुन तो खरा, ढुं ते चोरने सात दिवसनी अंदरज शोधी काढू लुं ? ते सांजली राजा खडखड हसीने कहेवा लाग्यो के, हे पुत्र ! तुं ते बोले ने गुं? जे काममां अमारी जेवा प्रबल पुरुषो मुंजाइ पज्या , तो तुं जेवा बालकथी ते काम केमज थाय ? त्यारें गिरिसुंदर बोल्यो के हे तात! जलें बालक , पण ते कामनीमने रजा बापो, जुन.ते दुं करुं बु के नहिं ? अने हे पिताजी! ते काम कदाचित् माराथी न थाय, तो पण हूँ बालक होवाथी जगतां मारीलाज न जाय, तेमहां सी पण न थाय ? थने तेवा काम करवा बाहार पडेला बाप जेवायी जो न थाय, तो तेनी जगतमां हांसी पण थाय, अने लाज पण जाय ? एम घj कयुं, तो पण तेना पितायें जवानी रजा न ापी, त्यारे ते कुमार, कोइने कह्या विना ते उष्ट चोरना तपास माटे तेज दिवसें सायंकालें हाथ मां एक तरवार लश्ने एकदम गामनी बाहारना जीर्ण नद्यानादिकमां चाव्यो गयो. थने त्यांज जमवा लाग्यो. तेवामां तो पोताथी जरा दूर एक पर्वत जो यो, तेमा वली सलगतो अमि तथा धूवाडो दीतो. ते जोश्ने कुमार, कौ तुकाविष्ट थइ तुरत त्यां गयो, अने त्यां जश् ज्यां जोवे , त्यां तो विद्याने साधवा माटे अग्निकुंममा गुगलना होमने करता एवा कोइएक विद्याधरने दीठो. त्यारें तो 'सिधिरस्तु' एम जणीते तेनी सामो वेठो.अने कह्यु के हे विद्यासाधक ! हवे हुँ धापनो उत्तर साधक आव्यो बुं, माटे विद्या साधो. एम ज्यां कह्यु, त्यां तो ते पुण्यवान् एवा सुरगिरिना प्रनावथी जेना नामनो मंत्र साधतो हतो, तेज क्षेत्रपाल देव प्रत्यद यावी ते साधक सामो उनो रह्यो. चने कहेवा लाग्यो, के हे साधक विद्याधर ! सांजल. हवे तुंमारा मंत्रनुं साधन करवं बंध राख्य. अने ते मंत्र जो तुं साधीश, तो हुँ तुने विरूप करी नाखीश ? कारण के हाल था तारी पासें महाप्रानाविक कुमार आ वी उत्तरसाधक थ बेठो , तेथी मारे तारा तरफथी मंत्र साधननी कांश वा नथी. अने हाल हुँ तारापर तुष्टमान थयेलो बूं, अने जा. तारी मंत्रसिदि पण थइ. हवेथी कोइ पण प्रकार, जय, तुने परानव करी शकशे नहिं. वली हे साधक ! या कुमारने, दुं देखुं तेम जलदी तुं नमस्कार कर. ते सांजली आश्चर्यने प्राप्त थइ प्रसन्न थयेला ए साधकं त्यां बेठेला गिरिसुंदर कुमारने प्रणाम कस्यो. अने ते यदनुं सारी रीतें पूजन कह्यु.