________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. २एय दोडतां रस्तामां तृणोथी आबादित थयेलो एक मोखांमो आव्यो, ते खाडा मां घणीज जडफथी दोडतो एवो ते कुमारनो घोडो अचानक पडी गयो. तेमां पडतांज ते घोडानी साथे पडेला शुककुमारने त्यां पेटमा एक अ गीदार लाकडानो खांपो हतो, ते पेसी गयो, ते एवो पेठो के ते तेनुं पे ट फोडीने पळवाडे चार थांगल बाहार निकल्यो. त्यां तो तेनी पनवाडे धीरे धीरे घोडापर बेसी चाल्या आवता एवा तेना अनुचरोयें ते गुककुमारने घोडा सहित खाडामां पडतां जोयो. जोश्ने ते सदु कुःखथी एकदम बोली मया के हाय, हाय ! ! ! जूंझू थयु. कुंवर, घोडासहित वं मा खामामां पडि गया, हवे तेनो केम बचाव थाशे! तेम विचारी ते सर्वे तूर्णताथी त्यां श्राव्या, अने जलदी ते कुंवरने खामामांथी बाहार काढयो अने काढीने ज्यां जुवे बे, त्यां तो लाकडानो अणीदार खांपो वा गवाथी जेनुं पेट फुटी गयुं वे तथा जेना पेटमाथी अांतरडा पण निकली गयां ने एवा ते कुमारने जोयो. पड़ी तेने एमने एम एक पालखीमा ना रवीने तंबूमां पाण्यो. त्यां घणीज वेदनाने प्राप्त थयो. ते जोक्ने तेनां सुज्ञ एवा माणसोयें विचार कस्यो के, अरे! था राजकुमरनां माता पिता तो घणांज दूर ठे, तेथी ते कांई बोलाव्यां जलदी हिं यावी शके एम नथी, परंतु तेना ससरानुं गाम थाहिं नजिकमां ने, माटे तेना सासु सस राने आपणे बोलावी लहियें, तो ठीक कहेवाय! एम विचार करीने तेमनां सासु ससराने तेडवा माटे कोश्क माणसने मोकल्यां, तेणें एकदम त्यां यावीने कुंवरने वागवा वगेरे जे कांश हकिगत बनी हती, ते सर्व कहि बतावी. ते सांनती अत्यंत खेद पामी रुदन करतां तथा क्लेश करतां तेनां सासु अने ससरो घणाक माणासोने लही त्यां याव्यां. अने यावीने ज्यां जुवे , त्यां तो महावेदना ग्रस्त अति उःखित एवा पोताना जमाइने दीतो अने बोलावा ममियो पण ते बेजान होवाथी कां पण बोलीज शक्यो नहिं. पली वेत्रण दिवस सुधी मोहोटी मांदगी जोगवीने ते मरणशरण थइ गयो. त्यारें तो तेनां सासु, ससरो तथा ते कुमारना माणासो वगेरे सर्व कालो कल्पांत करवा लाग्यां. अने ते शुककुमारना शबने बालवा माटे काष्ठनी चिता करी. तेमां तेने सुवायुं. ते जोश कुमा रनी स्त्री जे गुणमाला हती, ते पोताना पति साथै सती थ६ बलवा तैय्यार