________________
२५२
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. के ते कांही ढुं जाणती नथी. पड़ी राजायें ते योगीने एवो चमत्कारिक जाणी नागेंकन्याने नमस्कार करी जावानी रजा आपी अने पढ़ी योगी इने कहेवा लाग्यो के हे योगी ! अहो आप आवा महोटा सामर्थ्यवान् बो, ते तो मने हाल प्रत्यक्ष्मांज देखायुं ? एम कहीने ते महायोगीने ए कांत स्थलमां बोलावीने पोताना पुत्ररूप स्वार्थने पूबवा लाग्यो. त्यारे यो गीयें कह्यु के बस, एटलुंज काम जे ना? अरे हे राजन! मारा महिमारूप अंबुधि पासें एवी अणुसमान वातमां ते गुं करवू डे ? जेणे समुश तरी लीधो तेने जलें नरेला गायनी खरीना खाडानो ते शो हिसाब ले ? का हिंज नहिं. माटे हे राजन् ! ढुं तुने कडं, तेम कर के जो, तुं काली चौद शने दिवसें हाथमां उघार्यु खड्ग लश्ने मध्यरात्रं स्मशानमां बावजे. त्यां ज्वालिनी देवीपासें दुं तुने पुत्र अपावीश ? वली बीजुं पण तुने जे कां अनीष्ट हशे, ते अपावीश ? तथा तारी सहायता पण ते देवीना अनुग्रहथी थाशे ? ते वचन सांजली अत्यंत खुशी थयेलो राजा कहेवा लाग्यो के महाराज ! बाप कहो बो, तेम ढुं जरूर करीश. एम कही ते योगीइने विसर्जन कस्यो. ___ त्यार पबी माह्या एवा मंत्रीयो नेला थइनरसिंह राजाने कहेवा लाग्या के महाराज! ए योगीना बोलवा पर विश्वास करशो नहिं हो ? कारण के जगत्मां मनुष्यो जे , ते कर्मे करी निन्न निन्न स्वनाववाला होय बे. ते मां पण अावा योगीयोनो तो विश्वास करवोज नहि।यतः॥ कृतघ्नो निर्द यः पापी, परोही विघातकः॥ रौऽध्याननरोयोगी, न विश्वासास्पदं सदा ॥१॥ अर्थः-कृतघ्न, निर्दय, पापी, परशेह करनार, रोपध्यानी एवो योगी नर, निरंतर विश्वास करवा योग्य होतो नथी. राजायें ते वात सांजली कडं के ठीक डे, तमें कहो बो, तेमज करीश.
हवे जे कालि चनदशनो दिवस योगीयें कह्यो हतो ते दिवसें राजामध्यरा त्रियें हाथमां उघाडी तरवार जश्ने स्मशानमा गयो अने ते योगी पण या व्यो, पनी त्यां ए वेदु जण जेगा थया, अने शुधनूमि करी दीवो करी मंग ल काढयु. पनी योगीयें नरसिंह राजाने कह्यु के हे राजन् ! दक्षिण दिशामां एक वड , ते वडनी शाखामा एक शब बांधेलुं , तेने तुं जलदी जश्ने लश्याव्य.जो कदाचित् ते शब बोले, तो पण तेने तारे कांपण प्रत्युत्तर