________________
२५० जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. तेमां पोताना नाम प्रमाणेज गुणो ले. ते सांजली बीजी स्त्री कहेवा लागी के हे वेन ! तुं खोटुं बोले ,ते नरसिंह राजा नामथीज नरसिंह , पण गुणो थी नथी. गुणोथी ते तो जंबुक सरखो ने. कारण के जे पुत्र न बतां पण निश्चित थ सुश्रहे ! तथा नोजन पण करे .वली तेमां सर्व प्रकारचें सामर्थ्य बते पण ते पुत्र प्राप्तिमाटे मंत्र, योग, कला, तथा विद्यानी सामग्री मेलववामां नि उद्यमीज रहे . माटे तेने तुं गुणथी नरसिंह कहे, पण ढुं केम कहुँ ? यतः॥ पुत्रं विना कुलं कोहक, मंत्रहीनाश्च काः क्रियाः॥ नेत्रहीनं तु किं रूपं, शील हीनं च किं तपः ॥१॥ अर्थः-पुत्र विनानुं कुल शा कामर्नु ? तथा मंत्र विनानी क्रिया पण शा कामनी ? नेत्र विनानुरूप शा कामनुं ? अने शील विनानुं तप पण शा कामनुं ?॥१॥ हे बहेन ! पितादिक सर्व पण सत्पुत्रं करी सुरखी थाय .॥ यतः ॥ आनंदं जनकोबिनर्ति हृदये, स्वास्थ्यं जनन्यजुतं, तृप्तिं पूर्वज पूरुपाः स्वसुहदोहर्ष विपादं पिः ॥ प्रत्याशां च पितृवसापि गुरवो देवाश्च पूजां परां, स्तोत्याः स्युः स्वगुणा हि तत्सुतजनिः कल्पमेन्योऽधि का ॥ १ ॥ अर्थः- हे सखि ! पुत्र जन्मथी पिता जे दे, ते हृदयने विषे यानंदने धारण करे , जननी पण आश्चर्यकारक स्वास्थ्यने पामे वे. पूर्वज पुरुषो तृप्तिने प्राप्त थाय ने, पोताना सगां वहाला जे , ते हर्षने प्राप्त थाय , विपी जनो विपादने पामे ने, पितृश्वसा जे फश, ते पाबी इव्य वगेरे लेवानी आशाने प्राप्त थाय ने बने गुरु तथा देवता पू जाउने प्राप्त थाय . पिताना जे गुणो होय ते तेना मरणथी नाश पाम्या होय, पण पुत्र थवाथी पाबा स्तुति करवा योग्य थाय , ते माटे पुत्रनो जन्म , ते कल्पमथी पण अधिक गुणवालो ने ॥ यतः ॥ नेपथ्यविवि धैरसैबंदुविधैरुनापनैः क्रीडनै, नामस्थापनचूलिकादिकरणैरालिंगनेवाहनैः॥ विद्याध्यापनकर्मकौशलगुणारोपैश्च ये नंदनं, स्वस्मादप्यधिकं करोति च पिता, कैर्नाम न श्लाघ्यते ॥ १ ॥ अर्थः- अनेक प्रकारना वस्त्र वगेरे पेरा ववाथी, विविध प्रकारना रसोथी, घणा प्रकारना लामलमाव्याथी, बदुप्रका रनी क्रीडाउथी, नामस्थापन, चूंमाकर्मना करवाथी, ते पुत्रना थालिंगनथी, तेने तेडवाथी, विद्याना अध्यापनथी तथा कर्मकुशलपणाना अने गुणोना
आरोपणथी जे पोताना नंदनने पोताथी पण अधिक राखे . माटे ते पिता, केम वखणाय नही ? अर्थात् पुत्रवालो प्राणी सुरखने तथा यशने