________________
३२७ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. नीतिनांथाचरणथीथा गामनोराजा अत्यंत संतुष्ट थश्ने तुने कांक अनन्य लान थापशे? ते सांजली मातृदत्त कहे , के महेरबानी करी था मारां क रियाणानांगामांतमें जपत करो,परंतुथा वसुदत्तने तथा वसुदत्तना गामांगने बोडीमूको. होय, बालस्वनाववाला नरनी नूलथी थयेला एक अपराधनी तो तमारे दमा करवीज जोश्यें ? वली हे नाश्यो ! जोया मनुष्यने तमो बोडी देशो, तो ढुंजाणीश के एज मारी पर आपना राजायें मोहोटो उपकार कस्यो? अने हे सुनटो! अमारे ग्राम्यजनने राजाना दर्शन कस्यानुं गुं प्रयोजन ने ? कारण के अमो राजरीतमां नो कांहि समजताज नथी ? ते सांजली सुनटो कहे डे के हे महासत्त्व! तमारा कहेवाथी ल्यो, था यमें तेने बोडी मूक्यो. पण तमो तो जलदी अंमारा राजानी पासेंप महेरबानी करी पधारो? एम कहीने मातृदत्तने राजानी पासें तेडी लाव्या अने कुंमलयह एनी जे कांई बीना बनी हती, ते सर्व राजानी पासेंप कही बतावी. ते सांजली विस्मय पामेलो राजा कहेवा लाग्यो के हे ना! तें, ते रस्तामां पडेला कुंमलने सेवामां जरा पण मन न कस्यं तेनुं गुंकारण? जो ने, रस्तामां पडेला पदार्थने तुं विना बीजो कोण न लीये? अर्थात् सदु को लेज. त्यारे मातृदत्त बोल्यो के महाराज! में मारा गुरुपासें एवं व्रत तीधुं ,के को व स्तुने ते वस्तुना स्वामीना दीधा विना लेवी नहिं. माटे दीधा विना कांइ पण ढुं ग्रहण करतो नथी. ते सांजली खुशी थयेला राजायें तेनी मोहोटी या जीविका ठेरावीने पोताना इव्यनंमार साचववानी चाकरी पर राख्यो, तेथी ते सुखी थयो. सर्व ठेकाणे मानने प्राप्त थयो. कालें करी सुसमा धिथी मरण पामी, आज पुरने विषे चंशना नगरीने विषे उत्तम वणिकना कुलमा पुरंदर सतीनामा स्त्रीथकी पुत्रपणे उपन्यो. तेना पितायें तेनुं सिम दत्त एवं नाम पाडयु.पनी अनुक्रमें सर्व कलामां कुशल थयो. अने वन, उप वन, राजरस्ता प्रमुखमा विविध प्रकारनी कलाउनां कुतूहलोने करवा लाग्यो.
हवे वसुदत्त जे हतो ते कुकर्मथी पोतानी आजीविका चलावीने केट लेएक कालें करी मरण पामी ने कर्मना विचित्रपणाथी ब्राह्मणना कुलने विषे कपिल नामा पुत्र थश्ने अवतस्यो. ते निर्धन एवा ब्राह्मण कुलमांथ वतरवाथी तेना पितायें पोताथी पण हीन कुलवालानी याचना करीने एक कन्या परणावी आपी. तेनी साथै विषयसुख जोगवतां तेने घणांक