Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 118

२०६
- जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. राजायें प्रतिबिंब लेवाने माटे जे सेवको मोकल्या हता, तेने पूज्यु, त्यारे ते कहे , के हे राजन्! सांगतो. मंदिरपुर नगरें नरशेखर राजानो पुत्र नि धिकुंमल नामे कुंवर कहेवाय ने. ते रत्नत्रयी गुणनो आधार बे, सदाचारवंत जे, तेने घणी कन्या वरवाने आवे , पण निजदृष्टियें कोश्ने जोतो पण नथी. ते वचन सांजली राजा पोतानी पुत्रीना रूपना प्रतिबिंबने परीक्षा करवा मोकव्युं, ते पहेलां प्रथम एनी कुलदेवी रात्रं स्वप्नमध्ये ते कुंव रीनुं रूप कुंवरने देखाड्युं, पनी प्रनातें राजानुं मोकलेल प्रतिबिंब आव्यु, ते जोड्ने कुंवरने पूर्वनवना अन्यासयी ते रूप अत्यंत रुच्युं, त्यारे कुंवर पूछे , के ए कइस्त्रीचं रूप ले ? वली पण वारंवार तेनुं चित्र पोताना हाथमां तह निरखतो लगा पामीने तेमज पूले . पूर्वनवना अन्यासथी अत्यंत ते स्त्रीथी खुशी थयो. परंतु राजकंवर पाथी काही बोली न शके. पली ते कुंवरीने स्वप्नविपे राजकुमारे प्रेमे करी हाथे ग्रही. तेवामां तो बंदी लो कोयें प्रजातमा राजकुमारने नगाडवा माटे राग आलाप्यो, ने तेना मित्र ते निधिकुंमल कुंवरने सुतो जगाड्यो,ते नग्यो त्यारे स्वप्नामां जोयेचुं कसुं पण दीतुं नहि, ने स्वप्नसुखलीला सर्व नागी गइ, घर जोवा मामधुं परंतु गृहमां पण को दीतुं नहीं. त्यारे ते कुमार बंदी लोक नपर तथा पोताना मित्रोपर कोपायमान थइ ने कहेवा लाग्यो के हे शत! मूर्ख! मने म जेली स्त्री तमोयें क्या हरण करी ल लीधी ? अने माझं हृदय कोणे हरी लीधं? अथवा मने कोणे उगविद्यायें ठग्यो? अथवा को बीजा शूर पुरुचे मने जीत्यो ? एम चिंतासहित ईर्ष्यावंत थातो हवो. हवे ते कुंवरने दणेकमां रीश चडे ! वली कमां ते तुष्टायमान थइ जाय ! वली सत्या सत्य कल्पना करे! एम नाटक रंगमां नट होय तेम थवा लाग्यो. पडी मित्रोयें आवी ते कुमारने नमन करी वेसीने केटलीएक वातो कही, तेथी पण तेने सुख न थयुं, एवी अवस्थागत कुंवरने देखीने जे चतुरमित्रो हता, तेणे विचार्य के अहो कुंवर क्यांही चेन पामतो नथी? माटे तेने पूबीयें के तुने गुं ले ? ते पनी सहुमित्रो पूले ले के हे कुंवर ! तमो चतुर बो ते बतां आम गुं पोतानुं स्वरूप नलीने शून्य थया डो? तमारा मुखनुं प्रसन्न पणुं क्यां गयुं? तथा तमारा हास्य विलास विनोद सर्व क्यां गया? त मोने ते गं थयुं जे? ते सर्व, सत्य कहो. झुं कोइ पण पदार्थ प्राप्त थश्ने