________________
४
गौतमकुलक कथासहित. सहित सहेतां महिनें केवलझान पामी मोद पहोतो. ए श्रीउत्तराध्यय यनसूत्रनी वृत्तिने विषे बीजे अध्ययने आक्रोश परीसहें कह्यो ले. इति ॥
हवे जे साधु होय ते समय शब्द नत्सर्ग तथा अपवादनो अवसर जा
णे, ते उपर श्रीमुनिचं मुनिनुं दृष्टांत कहे . पृथ्वीनूषण नगरे लोकपाल राजा . तेनी गुणवंती नामें राणी ले. ते राजा अतीत योगीने माननारो . अंने राणी समकिती बे. तेथी राजा अने राणीने मांहोमांहे निरंतर धर्मनो जघडो चाव्या करे. एम करतां रा जायें विचाओँ के, हरकोई नपायेंकरी महारी राणीने नीच नमणी करूं.ए माटे राजायें कोटवालने कही मूक्युं के, कोइ जैन यतिापपा गाममां आव्यो जाणो तो मने खबर करजो.
हवे एकदा उग्र तपस्वी, महाज्ञानी, अत्यंत उपयोगी, एकलमल विहारें विचरता, युग प्रमाणे या शोधता एवा विहार करता मुनिचं नामा मु निराज ते नगरीमां सांज समयें आवीने कोइ यदना देहराने एक खू ऐ उना थइ रह्या. एवामां यदनो पूजारो आवीने धूप दीप प्रमुख करीने पोताने स्थानकें गयो. तेवामां कोकें जश्ने कोटवालने खबर कही के,जै ननो यति यदना देहेरामां थावी रह्यो . कोटवालें राजाने जणाव्युं. राजायें कह्यु ए देहेरामा एक वेश्याने घालो. अने हार बंध करी तमे बहार बेठा चोकी करो.प्रातःकालें जे हशे ते जगाशे. तेरो पण तेमज कयं.
हवे मुनिये पण खलनलाट सांजल्यो, अने स्त्री पोतानी पासें बेठेती दी ती तथा बारणां दीधां देखीने मनमां विचामु जे शहां कोश्क कारण देखाय बे, जो इहां प्रातःकालें स्त्रीसहित मने लोक देखशे, तो जैनशासन मेनुं थशे, तेनुं कारणिक ढुं थश्श. माटे कोक उपाय करूं. एम चिंतवीने जेम वस्त्र बाल्यानी गंध बहार न नीकले, ते रीते यदनो जे दीवो हतो, तेज दीवे करी रजोहरण, मुहपत्ति, कपडं, कामली प्रमुख सर्वेने हलवे हलवे . बालीने राख कस्यां. ते राख पोताना शरीरे चोली. वली ते देहेरामा नां गना अखाडा पण हता तेमांथी नांग चूंटवानुं कुतकुं पोताने खंने मूक्यु. अने यदने पुंजवानी मोरपीबीनो पण एक हाथो त्यां पड्यो हतो ते पो ताना हाथमां लीधो. हवे प्रनात थयो एटले राजा राणीने कहेवा लाग्यो