________________
शण
गौतमकुलक कथासहित. ग्य तुं आव्यो ने. दुं विद्या साधु बूं ते माटे मने साहाय्य कस्य. ते सांज तीने कुमरें विचायं के, प्राण तो कोटि उपाय करतां पण श्रावं त्रुटे तेवारे रहे नही. माटे ते प्राणें करी परनपगार करीयें, तो तेथी अधिकुं बीजं वली गुं सुंदर ले ? ॥ यतः॥ कृतनरिपरित्राणाः, प्राणा यांति नृणां स्वयं ॥ तैश्चेत्परोपकारःस्यातः सुंदरं किमतः परं ॥ ३३ ॥ तेथी ते योगीनुं वचन मान्यु. अने रात्रिने विपे सहाय्य कयुं. सवार थयु के ते योगीने वि या सिह थ त्यारे ते योगीय कुमरनो उपगार जाणीने रूप परावर्तिनी गु टिका तथा अदृश्य करणना अंजननी बे गोली ते कुमरने आपी. ते लेइने कुमर पोतानी स्त्रीयोना वियोगथी विधुर थको,स्त्रीयोनी खबर अण जाणतो थको, यदने संनारतो हवो,यदनी स्तवना करवा लाग्यो ॥ यतः ॥ यदीयं कल्पवृदोयं, चिंतितार्थविधी क्षमः ॥ प्रत्यदीनूय मे मंदु, मनःदोनं निर स्यतु ॥ ३४ ॥ एम ते यदने संजास्यो, एटले यद प्रत्यद थ बोल्यो. हे कुमर ! मने केम संनास्यो ? कुमरें कह्यु, महारी स्त्रीयोनी खबर कहो. य द बोल्यो, चंपुरनगरने विपे चंज्ञादित्य राजाना अंतेनरमा निर्मलशीलव ती चारे जणीयो रही जे. त्यारे कुमरें कडं के, मने पण त्यां मूको. ते सांजली यदें कुमरने उपाडीने चंपुरने बहार मूक्यो. वली एक चिंता मणि रत्न आपीने यद अदृश्य थयो. कुमर अवश्य करणी गृटिकाना प्र योगें अदृश्य थ तेहज रात्रै राजानी पासें गयो.
एवा अवसरमां ते चारमाथी रूपरेखा नामें जे राजानी कुमरी ले ते बोली. हे सखी ! जे निर्मल कुलमा उत्पन्न थयेला अने यौवनअवस्था ये परदेशे गमन करनारा एवा अमारा नारनो अमोने महोटो विरह थ यो डे माटे न जाणिये के, झुं निपजनार !! ॥ यतः ॥ निम्मलकुलं मि जम्मो, जुवासम विदेसगमणं च ॥ पिय विरहो अश्गुरुन, नय याणंमि का परिणामो ॥ ३५॥ त्यारे रूंपनिधि नामें मंत्री पुत्री बोली. हे सखी ! युं बीहे ? रत्नाकरनी पेठे सऊन जे जे तेने परचपकारने य थै विधातायें निपजाव्या . वली जगतमा एवा सऊन के, जेना हृद यमां मर्यादाज वसी रही .॥ यतः ॥ रयणायर वसुरयणा, विहिणो वि हिया परोवयार ॥ के केवि संति नुवणे, जाणमणे वसमणे जाया ॥३६॥ त्यारे त्रीजी रूपकला नामें श्रेष्ठिनी पुत्री बोली. हे सखी ! ते पुरुष जग