Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 397

गौतमकुलक कवासहित.
३न्य स्त्री पासे आवीने कयुं के, तमारो न र मरण पाम्यो. ते सांजलीने स्त्री बोली, झुं साचुं ! साचुं ! ! साचुं !!! एम प्रणवार कहेतांज ते स्त्रीनां प्राण नीकली गया, वली ते वात तेना जरिने कही, एटले तेणे पण त्रणवार पूज्युं के, गुं साचुं! साचुं ! ! साचुं ! ! ! एम कहेतांज ते मरण पाम्यो. ए स्नेहें करी आनखं घटे ते नपर दृष्टांत कह्यो.
हवे नयें करी आन घटे, तेनो प्रकार कहे . देवकीजी कोक स्त्री पुत्रने धवरावती देखीने अधैर्य करवा लागी. कृष्णे पूज्यु, अधैर्य केम करो बो ? ते बोली, हे पुत्र ! कोई पुत्र में धवराव्यो नही. कृष्ण बोल्या, अधैर्य न करो, ढुं तमने देवताने प्रनावे पुत्रसंपत्ति करूं . कृष्णे देवता आराध्यो. तेणे कयुं. दिव्य पुरुष पुत्र थशे. अनुक्रमें पुत्र आव्यो, तेनुं गजसुकुमार एवं नाम दीधुं, ते सर्व यादवने घणो वहालो थको सुखें सुखें रमे डे.
अनुक्रमें सोमिल नामा ब्राह्मणनी दीकरी अत्यंत रूपवंती जाणीने ते ने परणावी, पनी गजसुकुमारे पण श्रीनेमिनाथस्वामी पासे धर्म सांजली प्रव्रज्या लेइ प्रनु साथै विहार कस्यो. तेथी ब्राह्मणने पण अप्रीति उपनी.
अन्यदा वली जगवंत साथें हारिका नगरीयें आव्या, स्मशानने विषे कास्सग्गे रह्या, तेमने सोमिल ब्राह्मणें दीवा त्यारें कषायमां आवीने मस्तके माटीनी पाल बांधी, तेमां धगधगता अंगारा नखा, ते उपसर्ग स म्यक् गतें अहियासतां केवलझान उपन्यु, अंतगड केवली थया, कमें था वी श्रीनेमिनाथ नगवानने वांद्या, शेष साधुने पण वंदना करीने पूब्युं के, हे जगवन् ! गजकुमार क्यां गया? प्रनु बोल्या मसाणमां कास्सग्गे रह्यो .श्रीकृष्ण त्यां जोवा गया तो गजसुकुमारने काल करेला दीता. त्यारे को पमा बावीप्रनुने पूब्युं हे स्वामिन् ! जाने कोणे मास्यो ? नगवंत बोल्या, तमने नगरमा पेसतां देखी जेनुं मस्तक फूटशे, तेणें मास्यो. हवे सोमिल पण बहार जवा माटे नीकल्यो एवामां वासुदेवने सामा धावता दीठा, त्यारे नयें करीने मस्तकना सो खंम थया. ए जयथीयाउबुं त्रूटे ते उपर दृष्टांत कह्यो.
हवे निमित्तें न त्रूटे, तेनो प्रकार कहे जे. • निमित्त ते दम, कोरडा, शस्त्र, रङ्गु, अग्नि, पाणी, विष, सर्प, शीत, उ ष्ण, अरति, जय, दुधा, पिपासा, रोग, वडीनीतिनो रोध अने अजीर्ण प्र मुखना निमिने आन त्रूटे. घणो थाहार करे, अथवा मूलगो आहार