________________
गौतमकुलक कथासहित. ३६ जे. ते गुरुनु वचन प्रमाण करीने पोताने स्थानकें याव्यो. अनुक्रमें पू क्ति नियम पालतां निरोगी थयो, त्यारे धर्मनो महिमा जाएयो, धर्म उ पर घणो आदर थयो, व्यापार करवा मांमयो, ते पण निःपापत्तियें व्यापार करे. एम करतां धर्मने प्रजावें कोटि धन पाम्यो. तो पण पोतें नियम लीधुं बे, तेने खंमित न करे, सुखीयो थको पण बानो रोध क रतो हवो, नियमित आहार जोजन करतो थको, सुपात्रे दान देतो, दीन अनाथने दान देवाने विषे तत्पर थको रहे .. ___ एकदा सुर्निद पडणुं त्यारें एक लाख मुनिने एषणीय घृतादिक, दान देतो हवो, गुप्तदान देने लारकोगमे साधर्मिकनो नचार करतो हवो, एम जावजीव दृढव्रती थको काल करीने सौधर्म देवलोकने विपे इंनो मह र्थिक सामानिक देवता थयो, त्यां ते देवतापणे एवी जावना करे ॥ य तः ॥ सावयकुलंमि वरदु, ऊ चेड नाणदसणसमे ॥ मिनुत्तमोहियमइ, वरं न राया चक्कवट्टीवि ॥ १ ॥ अर्थः-श्रावकना कुलने विपे उपजीने जे दासपणुं पाम, ते पण झान दर्शन सहित होय माटे रूडं जाणवू. पण मिथ्यात्वमतियें मुंफाणो थको चक्रवर्त्ति राजा पणुं पण न था ॥१॥ इत्या दिक नावना जावतो देवतानो नव पूरी करी त्यांथी ज्यवीने या तहारा नगरमां शुक्ष्वोध नामें शेठनी व्योमला नामें धणियाणीनी कूरवने विषे पुत्रपणे आवी उपन्यो. एना पुण्यना उदयें करी उष्टयहचारें उकाल उप जवानो हतो, ते पण नाश पामतो हवा.
एवां गुरुनां वचन सांजलीने राजा घणो विस्मय पामतो हवो, सर्व नगरना परिवार सहित राजा शुधबोध शेठने घेर आव्यो, त्यां ते पुत्रने उत्संगे ल कहेवा लाग्यो, जो पुण्यशाली ! नो जगदाधार ! जो मुर्निद नंजक ! तने नमस्कार था. इहां परमार्थ विचारतां राजा तो तुंहिज बे, ढुं तो तहारो कोटवाल बुं, एम कहीने धर्मराजा एवं तेनुं नाम देइने, राजा घेर गयो. अनुक्रमें ते कुमर यौवनावस्था पाम्यो, त्यारे घणी राजकन्या परणतो हवो. तेना पुण्यना प्रनावथी प्रजाना उर्निद प्रमुख 'ना अशिव उपश्व सर्व नाश पामता हवा, प्रजा प्रमोदमय रहेती हवी, घणा जन समकित मूल बार व्रत आराधीने नक्त नोगी थइ दीदा अंगि कार करता हवा. ते मुनिराज प्रमोदें उग्र तप करी पक श्रेणी मामी घाति .