________________
३५७ जैनकथा रत्नकोप नाग हो. चेष्टित ! ए मुशीलनुं घर , एबी नारीने धिक्कार पडो. पड़ी ते व्यंतर सुर प्रिय कुमारने पोतानी सर्व वात कहीने कहेवा लाग्यो. दुं तहारा शीलें करी तुष्टमान थयो . कांक वर माग्य. कुमर बोल्यो. ढुं धर्म पाम्यो . माटे महारे बीजं का प्रयोजन नथी. फरी व्यंतर बोल्यो, देव दर्शन खाली न जाय. माटे कांइक पण माग्य. त्यारे कुमर बोल्यो, कहो महारं थान रखं केटनु ? व्यंतर बोल्यो, धानखं ढकडं. एम कहीने कुमरनी घणी स्तवना करी एना घर आगल सोनैयानी वृष्टि करीने व्यंतर अदृश्य थयो. __ कुमरें पण अरिहंतनी पूजा करीने संथारो कस्यो. एक मासनी सलेष एगा करी समाधिसहित मरण पामीने बारमा अच्युत देवलोके देवता थ यो. त्यां उत्कृष्ट बावीश सागरोपमनुं प्रायुः जोगवी मनुष्यावतार पामीने नुत्कृष्ट व्रतना प्रनांवथक़ी नत्कृष्टुं शाश्वत स्थानक पामशे. एम अनंगके तु विद्याधरने परस्त्री थकी सर्व इव्य नाश पाम्यु, अने जीवथी गयो, 5 गतियें पहोंच्यो. ते माटे परस्त्रीनो त्याग करीने सुरप्रिय कुमरनी पेठे शी ल पालवू ॥ ए कथा खंदारवृत्तिमां ने ॥ इति श्रीसकलसनानामिनीनाल स्थलतिलकायमानपंमितश्रीउत्तम विजयगणिशिष्यपंमितपद्मविजयगणिविर चिते बालावबोधे गौतम कुलकप्रकरणे अष्टादशगाथायां त्रीएयुदाहरणानि॥ हवे गणीशमी गाथा कहे जे. पूर्वनी गाथाना अंते कयुं के, जे परस्त्री मां बासक्त थयो तेने सर्व व्यनो नाश थाय. अने अधम गति था 'य. हवे शहां कहे जे के, उत्तम गति केम थाय ? तो के, दान देतां थाय माटे दान दे. अने जो शक्ति न होय ते उक्कर वात जे. एम देखाडे जे. दाणं दरिदस्स पहुस्स खंती, इछानिरोहो य सुहोश्यस्स ॥ तारुन्नए इंदियनिग्गहो य, चत्तारि एयाणि सुक्कराणि ॥१॥
अर्थः-" चत्तारि एयाणि सुक्कराणि” (एयाणि के०) ए एटले बा. गत जे (चत्तारि के०.) चार वांनां कहेशे ते उत्तम पुरुषोने तजवां, ते . ( सुकुक्कराणि के०) उक्कर जाणवां. ते चार वांनां कयां कयां ते कहे .