________________
३४० जैनकथा रत्नकोष नाग हो. एवं चारित्र लेता हवा. पनी अनियत विहार करता थकां, तथाविध को ३ गामने विपे आवता हवा. एवामां को अनिर्दिष्ट नामा दत्रिय जाति नो उपन्यो राजा ते स्वर्गथी च्यवीने आव्यो . तेणें कोइ निमित्ते जाति स्मरण ज्ञान उपन्याथी वैराग्य पामी राज्य मीने दीक्षा लीधी . ते पण विहार करता त्यां आव्या. ते संयति मुनिने देखीने एम कहेता दवा के, हे मुनि! तमारूं नाम गुं ? गोत्र गुं? माहणपणुं शाने अर्थ लीधुं ? • आचार्यनी सेवा केम करो बो? अने विनीत केम कहेवाबो ? तेवारें संयति मुनि बोल्या, महारुं संयति एवं नाम . तथा ढुं गौतमगोत्री बु. गर्दजाली नामें महारा आचार्य , दुं जीवघातथी निवयों बुं माटे मा हण बुं, मुक्तिने अर्थे क्रिया करुं बुं. अने ते आचार्यना दुकुम प्रमाणे ते मनी सेवा करूं हूँ. एटलांज माटे विनीत कहेवावं बुं.
वली वगर पूज त्रिय मुनि बोल्या. हे मुनि ! क्रियावादी, अक्रिया वादी, विनयवादी, अने अज्ञानवादी, ए चारेने जे नव तत्त्वना जाण पुरु पोडे ते कुत्सित कहे , हीणा कहे , एम तत्त्वना जाण दायक ज्ञानी श्रीमन्महावीरस्वामी कहे . तेनुं फल देखाडुंलु के, जे पापकारी पुरुष होय ते, घोर नरके पडे ले. तथा जे गुम प्ररूपणा रूप धर्म सेवे , ते प्राणी दिव्यगति पामे ले. ते माटे क्रियावादी प्रमुखना जे वचन , ते मा यावी होवाथी परमार्थे शून्य ले. तेनी मृषानाषा , ते कारणे दुं तेनां व चन अण सांजलतो पोताने योग्य स्थानके वसुं बु,गोचरी प्रमुख जानं बुं. एवीरीतें ते क्षत्रिय मुनियें संयतिराज ऋषिने स्थिर करवा माटे तेणें एम कह्यु. हवे वली ते वादीना वचनथी सांजलतो तेनो हेतु कहे .
ते क्रियांवादिप्रमुख मिथ्यादृष्टि, अनार्य सर्वने में जाण्या , परलोक बतो डे, महारो यात्मा सद्योगरीतें जाणुं लु, ढुं पांचमे देवलोके महाप्रा ण नामा विमानने विषे महा कांतिवंत उत्कृष्ट आनखें देवता हतो, त्यां थी च्यवीने मनुष्यना नवमां आव्यो, ए सर्व जातिस्मरण झाने करी हुँ जाणुं बुं, वली विशेष ज्ञानेकरीने पोतानुं अने परनुं आन जाणुं बुं. ते माटे अनेक वादीना मतनो जे अनिलाष ते पोतार्नु स्वबंदपणुं ले जे अनर्थकारी संयमना. घात हेतु ते सर्व हे संयतिमुनि ! तमे वर्जजो. वली सांजलो हुँ गुनागुनसूचक प्रश्न, तथा गृहस्थना घर संबंधि