________________
गौतमकुलक कथासहित. दा मागी. त्यारे कोकाशे अवकाश पामीने, पोताना कनकप्रन राजाना घ रना दासनी पे ते सर्व सेवा करे. एq तेमनी पासें कबूल करावीने तत्काल ते नगरीयें जश्ने, प्रासादनी कीलिका काढी. त्यारे ते एकसो एकनी आशा सहित ते कमलाकर नुवन विकस्वर कयुं. ते सर्व कंठगत प्राण थया हता, तेने जेम गर्नावासथी कोइने काढीये तेम ते एकसोने एक जणने प्रा सादमांथी कोकाश काढतो हवो. ते पण सर्व नवा, अवतारमां आव्या. एटला माटे ते राजा पण, सूत्रधारने पितानी पेठे आराधतो हवो. चाकर नी पेठे सूत्रधारनी सेवा करतो हवो, पद्माकर नामें महोल पण काकजंघ राजाने आपतो हवो. राजायें विचाओँ के, अहो! या कोकाशनी कला के वी अतुल्य डे के, जेणे हिंसादिक कर्मविना पण पोतानो स्वामी बंधाणो हतो तेने मूकाव्यो! वैरीने स्वकला देखाडीने वश कस्यो. अथवा एनो रा जा पण धर्मी डे माटे धर्मीने जे कार्य विषम होय तेपण सम थ जाय.
हवे एकदा चारझानी मुनिराज पधास्या. तेमने राजायें वंदनादिक वि धियें वांदीने पनी पोताना अने कोकाशना पूर्वनव पूख्या. मुनि बोल्या,
गजपुर नगरने विषे तुं जैनी राजा हतो, अने कोकाश जैनी ब्राह्मण ह तो. तुमने प्रसादनुं पात्र सूत्रधार हतो. ते जैनी ब्राह्मणने वचनें तें थ नेक जैनजीणोधार कराव्या, नाना प्रकारना रत्नमयी बिंब नराव्या. ॥यतः॥ नवणं जिणस्स न कयं,नय विंबं नेव पूश्या सादु ॥ उदर वयं न धरियं; जम्मो परिह्मरि तेहिं ॥ १ ॥ हवे सूत्रधार पण राजाना कह्या थकी वली अधिकतर नवी नवी रूप शोनानी रचनाने धर्मबुड़ियें चैत्यादि कमां करतो हवो ॥ यतः ॥ कला कलयतः सैवं, श्लाघनीया मनीषिणा म् ॥ यां श्रीसर्वज्ञसुरवदां, हेतुत्वेनोपयुंजते ॥ १ ॥
एकवार ते सूत्रधारें जातिमद करखो. वली एकदा कोश्क राजाथी नाठो. तेवारें जैनमतधारक जैन सूत्रधार महा कलावंत त्यां आव्यो. त्यारे तेणें कलाना मात्सर्य माटे राजा यागल चाडी करीने ायें कोई बीजा साध र्मी सूत्रधारने बतावी दीधो ॥ यतः ॥ कलावान धनवान् विहान, क्रिया वानपमानवान् ॥ नृपस्तपस्वी दाता च, स्वतुल्यं सहते नहि ॥१॥ राजा कानना काचा होय, तेमाटे घडी सूधी तेने धरी राख्यो, पडी पश्चात्ताप करीने तेने मूकाव्यो, सत्कार करो ॥ यतः ॥ साधर्मिकाणां सत्कार, स्तिर