________________
गौतमकुलक कथासहित. ३०१ समृ६ नामें श्रावकना जिनरक्षित नामें पुत्र ले, तेने साथै लेइने राजा पासे आव्या ॥ यतः ॥ जीवदया दश्या, निच्चंचि य समवगूढदेहाणं ॥ अरिहंताएं पणमिमो, तिदुअणसुपहियजसाणं ॥ १ ॥ एम तीर्थकर ने प्रणाम करीने पडी राजायें बापेला आसननी उपर वेग. मंत्रीश्वरें मुनिने कह्यु, चोर गूढ श्राचारनो धणी जे. नगरने लगे . ते माटे तमारी केवलिकायें निर्धार करी देखाडो. मुनि बोल्या, ए याचार मुनिनो नथी. प्रधान बोल्यो ए तमने अकल्प ले तो पण राजाने वचने करो. एटने जि नरक्षित श्रावक बोल्यो, में केवलिकानो अन्यास कस्यो ने. माटे जे कहो बो ते जोइने कहीश. मंत्री बोल्यो, अमारे चोर मल्यानुं प्रयोजन , माटे तमारे जोश्ये एम करो. ते सांजली जिनरदितें पाननं बीई ली धुं. राजायें तेने विसयो. ते पोताने ठेकाणे गयो. ए वात चोरें जाणी के, मने जिनरक्षित केवलिकायें जाणशे. त्यारे ते चोर, कपट श्रावक थइ, श्वेतवस्त्र पहेरी, धोतीनुं नत्तरासंग करी फलनी बाबडी हाथमा राखी, अ नुक्रमें चैत्यवंदना करतो, श्रीमहावीरस्वामीने देहेरे गयो. त्यां जिनरहित पण वेठा ले. ते चोरने विधिपूर्वक चैत्यवंदना करतो जिनर दितें दीठो. त्यारे साधर्मिकना रागें जिनरहित बोल्या, हे महानाग ! तमें क्याथी श्राव्या ? कोण बो ? क्यां जशो ? ते बाल्यो, चंपानो वासी जिनदास नामें श्रावक , दीदा लेवानो निश्चय करीने तीर्थयात्रा करवा नीकल्यो खें. तमे पण सिक्षाचालजी,गिरनारजी,समेतशिखरजी,मथुरा,आयोध्या,तद शिला, कलिकुंजी अने बीजां पण घणां चैत्योने वंदना करो. जिनर दितें पण त्यां बेग नक्तियें करीने चैत्य वांद्या. पबीते चोरनी प्रशंसा करीक ह्यु के, धन्य के तमने. जे माटे तमारा एवा उत्तम परिणाम होवाथी म नुष्यनो नव लेखे कस्यो. आज हवे तमे महारा घर चैत्य वांदो. ___ कपटी श्रावकें पण चैत्य वांद्या. पनी नीकलतां थकां जिनर दितें तेने जोजननी निमंत्रणा करी, ते बोल्यो ए घटे नही, जिनरहित बोल्या, म हारा जीवने शाता उपजावो तो, जोजन करवा रहो. चोर बोल्यो, नहुँ, तमे कहो बो, तो नोजन करीलं, पनी परम विनयथी नोजन कयु. व ली जिनरहित बोव्या, ज्यांसूधी शहां रहो, त्यांसूधी नोजन महारे घेर करजो. हे महानाग! आ घर तमाळं . अमेतो रखवाला बीयें. चोरें पण