Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 306

शए४ जैनकथा रत्नकोष नाग बहो. नियूक्तिमा ले. ते माटे मूर्ख साधु अने वानरो तिर्यंच ए बेदु बराबर जाणवा.
हवे चोथा पदनों अर्थ कहै बे. मुथा दरिदा य समं विनत्ता (मुथा के० ) मरण पामेला अने ( दरिदा य के० ) दरिडी ए बेहु ( समं के) सरखा ( विनत्ता के०) जागवा. ते नपर सारण जुवटियानी कथा कहे .
नऊयणी नगरीने विषे सारण नामें एक जुआरी वसे ले. ते रमतां र मतां एक दिवस सर्व धन हास्यो. घरमां एकवखत जमवा जेटलुं पण का ३ रघु नही. पड़ी ते जुआरी रात्रीने विषे घेर घेर जमतां एक वाणियाने घेर पिता पुत्र वातो करे . ते सांजलवा उनो रह्यो.
पितायें कह्यु, रे पुत्र! आपदा मटाडवाने अर्थे कांइक धन राखीयें, तो ठीक. पुत्रं हाकारो नण्यो. पितायें कह्यु. दश हजार सोनैया मसाणमां दाटी मूकीये. ते वात जुधारीयें सांजली त्यारें पागलथीज मसाणमां ज इ ज्यां अनाथ मृतक पड्यां हतां तेनी जेगो जश्ने सूतो. एवामां बाप दी करो बेदु जण इव्य लेश्ने आव्या. इव्य धरतीय मूक्यु. शेठे प्रत्रने कझुं. रे वत्स ! रूडी रीतें चारे दिशे जोड्ने प्राव्य. रखे कोई कपटचरित्रवालो होय ! ते आपणुं दाटेचु देखशे, तो काहाढी लजशे. पुत्रं जोयुं, त्यारे अनाथ मडा मध्ये सारणने दीठो. मडं जाणीने शंकायें रूडी रीतें जोयो. मुख तथा नाकनो पवन जोयो. ते वायु पण निकलतो न दीठो. वली ह लावी जोयो त्यारें मुएलो जाण्यो, पडी पिता पासें ावी सर्व वात कही देखाडी. पिता बोल्या, रे वत्स ! रखे कोइ मायावी कपटी पड्यो न होय!! माटे फरी जश्ने रूडी रीतें निर्धारीने जो. तेवारें बीजी वार पण त्यां गयो उबाली जोयो. वली टांटीयो खेची घसरडीने वेगलो पणं नांरख्यो. पनी आवीने पिताने कह्यु के, ते तो मुळ पड्यो ने. तेने पितायें कह्यु के तुंज इने तेनुं नाक बने कान कापी लाव. पबीजणाशे. पुढे जश्ने नाक बने कान पण काप्यां, तोपण ते धूतारो बोल्यो नही !!!
हवे ते पिता पुत्र इव्यने धरतीमां घालीने पोताने घेर गया. पनी धूर्त पण निधान लेइ नगरमां पेतो. यथा श्लायें विलास करवा लाग्यो, अन्य दा शेठे पुत्रने का. जानिधान जो घावो. पुत्र पण जोड्ने पालो आँ व्यो. निधान न दीतुं. शेठने कह्यु इव्यतो कोक लगयुं जे. शेवें कयुं आ पणे ऽव्य गोपवती वखतें जेनां नाक अने कान कापेला ,तेणे लीधुं .