________________
गौतमकुलक कथासहित.
२७३ होटुं मेरुना टुंकनी पेठे एक चैत्य करावी, तिहां जिनप्रतिमानी पूजा क रतां, गुरुसेवामां तत्पर थकां काल गमावता हवा. ते बये जण एकदा वैराग्य पामीने चारित्र ले ग्रामानुग्रामे विचरता, बठ अमादिक तपस्या करता, मधुकर वृत्तिये आहार लेता, सुनटनी पेठे परिसह सहेतां, द मादिकें करी चार कषायनो जय करता, इव्य नावथी संलेषणा करता, नशन करीने पंच परमेष्ठितुं ध्यान करता, बारमा देवलोके वीश सागरोपम ने आखे इंइना सामानिक देवता थया. श्दा एटलुं प्रयोजन हतुं माटे एकज नव कह्यो . बीजा नव श्रीहैम षन चरित्रथी जाणवा ॥ ७ ॥
हवे बीजा पदनो अर्थ कहे . जे पंमिया ते खलु पूबियवा (जे के०) जे पुरुष (पंमिया के० ) पंमित होय, (ते के०) ते पुरुष ( खलु के० ) निश्चे (पूनियवा के०)पूबवा योग्य जागवा. ते उपर तुंगिया नगरीना श्रावकनो दृष्टांत कहीयें बीयें.
ते काले ते समयने विषे, तुंगिया नामें नगरी हती. तेनुं वर्णन क रवं. ते नगरीनी बहार पूर्व अने उत्तर दिशिना वचमां, ईशान कूणे पु ष्पवती नामें उद्यान हतुं. तेनुं वर्णन करवं. ते नगरीमा घणा श्रमणोपा सक वसे . ते केवा जे ? तो के, धन धान्यादिकें परिपूर्ण अने प्रसिद, अथवा पोताना धर्ममां दर्पवंता , घणा विस्तारवंत एवा नवनशयनास नवाहने करी नयां डे, घणां अणिमादिक धनवंता डे, जेने घणुं सुवर्ण, घणुं रू', घणां धनबमणी वृद्धियें अथवा व्याज वृधियें वधारता .जे में विपुल विविध प्रकारनां अशन पान नात पाणी बदलोकना जमवाथी बांमयां ने, नांखी दीधां , जेने घणा दास दासी गाय पाडा गामर प्र मुख ले. जे घणा लोकोने अपरानवनीय ने. जीव अजीव जाणे बे. पुण्य पाप उलखे . आश्रव संवर अने कायिकी प्रमुख क्रिया, अधिकरण गाडी यंत्र प्रमुख बंध मोक्ष तेना हेय उपादेयमां कुशल तथा स्वरूपना जाण .आपदा प्रमुख आवे पण देवता प्रमुखनी साहाय्य नथीश्वता. पोता नां कस्यां कर्म पोतें जोगवे, एम विचारीने अदीनमन थका विचरे बे. अंथवा पाखंमी प्रमुख समकितथी चलाववा आवे तो पण परनी साहा य्य नथी हता, पोतेंज तेनो प्रतिघात करवा समर्थ डे. जिनशासनमां अत्यंत नावित , ते माटे नवनपति व्यंतर, ज्योतिषी, वैमानिक देवता