Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 272

२६० जैनकथा रत्नकोप नाग बहो. दामां वेठा. कुमर पोताना धर्मदायक जाणीने बोल्यो. हे वीतराग ! तमें म ने पवित्र कस्यो. घणो प्रसाद कस्यो. जे कारणे पोताना चरणकमलनुं मु फने दर्शन कराव्यु. राजा बोल्यो मने पण पवित्र कस्यो. सर्व पर्षदा उ ठी त्यारें राजायें परिवारसहित कुमरने लेश्ने अवग्रह बहार आवी मुकुटा दिक सर्व अलंकार कुमरने बाप्या. पली पोताना परिवारने एम कहेतो हवो के, ए तमारो राजा, परिवारसहित कुमरने प्रणाम करीने केवली पासे जश्ने दीदा अंगीकार करे बे. एमकही दीवालीधी. तेमज कुमर तथा राजा बेहुने पूबीने पोताना पापनी शुद्धिकरवा माटे राणी पण दीदा लेती हवी. बीजी पण घणी राणीयो चारित्र लेती हवी. कुमर पण वंदना करीने पो ताने स्थानके आव्यो.राजाने पाटे वेगे, केवली पण केक दिवस रही ने विहार करता हवा. राजा पण न्यायें राज्य पालतो,जिनशासन प्रनावतो थको मंत्रिश्वरने पण सर्व कार्यमांबागल करीने पोताना सरखो करतो हवो.
हवे रिपुमईन राजायें कागल मोकव्यो, ते वेलायें विमल मंत्रिने राज्ये थापीने श्रीनयपुर नगरे पहोतो. ते वीर कुमार पोताना पिताने धर्म संन लाव्यो. राजायें पण धर्मतत्त्व समजीने पुत्रने राज्य थापी चारित्र अंगिकार कह्यु. पाउलयी वीर राजा पण घणा काल सुधी राज्य पाली, यंते रणधव ल राजऋषिनी पासे चारित्र ले, नाना प्रकारना देशने विपे विचरी, घन घाती कर्म क्य करी, केवलज्ञान पामीने अक्रियपदने वरता हवा. एम कंदर्प नो मद जांगीने लोकोने चमत्कार देखाडीने वीरकुमर, कल्याणनी परंपरा पाम्यो. ए रीतें परस्त्री न सेववी. इति श्रीवीरकुमर कथा सुपार्श्व चरित्रेः॥
हवे बीजा पदनो अर्थ कहे .न सेवियत्वा पुरिसा अविद्या (अविद्या के०) अविद्यावंत एटले विद्यारहित एवा (पुरिसा के) पुरुष जे होय तेने (न सेवियत्वा के ) न सेववा. ते उपर अगीतार्थनी कथा कहे .
वसंतपुर नगरने विपे एक अगीतार्थ संवेगीसरखो आचार्य हतो. तेनी साथें गब विचरे . ते गढमां एक संविझसरखो साधु रहे . ते निरंतर पाणी प्रमुख खरडे हाथें आदिक दोपसहित अशुभमान आहार पाणी ले आवीने, नित्य आवश्यक वेलाये संवेगीनी पेठे घणो खेद धरतो, गुरु पासे आवीने सर्व पाप बालोवे. गुरु पण नित्य तेनुं प्रायश्चित्त थापे. ते यालोयण आपतां गुरु पोतें अगीतार्थ होवाथी नित्य एम कहे के,अहो !