________________
जैनकथा रत्नकोष नाग बहो. त्यां थावच्चापुत्र अणगार समोसखा. राजा वंदना करवा निकल्यो. गुरुयें धर्मकथा कही. ते सांजली राजा तथा पांचशे मंत्रीश्वर सर्व श्रावकपणुं अंगिकार करता हवा. त्यांथी थावञ्चापुत्र अणगार, विहार करता हवा.
एवा अवसरने विषे सौगंधिका नामें नगरी होती हवी, त्यां नीलाशो क नामें उद्यान हतुं. त्यां सुदर्शन नामें नगर शेठ वसे बे. ते महाकदिवंत डे.
एवा अवसरें एक शुकनामें परिव्राजक,चार वेदनो पारंगामी,पांच यम पांच नियम सहित शौचमूल दश प्रकारनो परिव्राजकधर्म पालतो तथा दान धर्म करवो,तीर्थ विपे स्नान करवू एवं प्ररूपतो एकदा नगवां वस्त्र पहेरी,दंग कुंमिका, बन्नालय अंकुश, अंगुठी प्रमुख राखतो, हजार तापसें परिवस्यो थको, सौगंधिका नगरीनेविपे ज्यां परिव्राजकनी वसति , त्यां आवी, सर्व उपकरण मूकी सांख्य समयमां यात्माने नावतो थको विचरे बे. ते वात नगरीमा प्रसिद थ. अनुक्रमें लोक सर्व तेने पगे लागवा नीकल्या, सुदर्शन पण नीकल्यो, ते सुदर्शन तेने सांरख्यमतनो धर्म संनलावतो हवो के, हे सुदर्शन ! अमारे शौचमूल धर्म कह्यो बे. ते शौच बे प्रकारें . ए क इव्यशौच अने बीजुं नावशौच. त्यां इव्यशौच ते पाणी अने मृत्ति का, तथा नावशौच ते मान पाणी मंत्री करीने थाय. तेणें जे कांई अप वित्र होय ते पवित्र करियें. एम करतां निर्विघ्नपणे स्वर्गे जयें. ते सांन लीने सुदर्शनशे शौचमूल धर्म अंगीकार कस्यो. अनुक्रमें शुकपरिव्राजक पण सौगंधिका नगरी थकी नीकली बीजे गामे विचरंतो हवो. __ अन्यदा ते थावच्चापुत्र अणगार पण सौगंधिका नगरीयें समोसखा, पर्ष दा वांदवा आवी, सुदर्शनशेत पण याव्या, वंदना करीने एम पूलता ह वा. हे स्वामिन् ! मूलधर्म कयो ? त्यारे थावच्चापुत्र बोल्या. विनयमूल ध में कह्यो बे. ते विनय बे प्रकारनो जे. एक गृहस्थविनय अने बीजो मुनि विनय. तेमां गृहस्थविनय ते पांच अणुव्रत, सात शिदाव्रत अने श्रावक नी अगीयार प्रतिमारूप कह्यो बे. तथा मुनिविनय ते पांचमहाव्रतरूप क ह्यो बे. वली अढार पापस्थानकनुं वोसिराव, दश प्रकारना पञ्चरकाण, करवा, बार निलु प्रतिमा आराधवी, एवो विनयमूल धर्म धाराधीने अनु कमें याउ कर्म खपावीने जीवलोकना अग्रनागे सि६ि वरे.