________________
गौतमकुलक कथासहित.
२०१
में न मान्युं, माटे ए श्यो प्रपंच राजायें कस्यो बे ? हवे में धोबीने माखो. ए अपराधे राजाना पुरुष मने जेइ जशे. माटे तेथी पहेलांज हुं राजानी पासे जानं. एम निरधारीने राजानी पासें गयो. तेने नंदराजायें पण घणा प्रानंदसहित दर याप्यो राजा इंगिताकारनो जाए होवाथी कल्पकने
मिलापसहित जाणीने प्रार्थना करी के, तमे श्रमात्यपदवी व्यो. कल्पकें पण पोताना अपराधनुं औषध जालीने, राजानुं वचन मान्युं जे माटे बुद्धिवंत होय ते अवसरना जाए होय.
हवे नंदराजा पोताने कृतकृत्य मानतो, कल्पक साथ वातो करतो य को, संदेहनी वातो पूछे. कल्पक पण राजाना सर्व संदेह जांगेले. ए वामां तहां धोबीयो सर्व एकता थइने पोकार करता याव्या. तेणें कल्प
गौरवता सहित राजानी पासे वेठेलो दीठो. ते जोइ धोबी पोत पोता ने घेर गया. राजायें पूर्वला सर्व श्रमात्य टालीने एक कल्पकने महामंत्री करो. कल्पक पण अनेक उपाय करीने नंदराजाने धरती ने लक्ष्मी पा वतो वो राजानो पण जसवाद घणो होतो हवो हवे पूर्वला मंत्री कल्पक उपर घणो द्वेष धरे, कल्पकनां बल खोजे. ते इष्टमंत्रियोयें कल्पकना घरनी दासीने वस्त्रादिकापीने वश करी लीधी. तेने कल्पकना घरनी खबर नित्य पूछे. दासी पण लोने करीनें कल्पकना घरनी सर्व वात तेमने कहती रहे. कल्पका पुत्र बे. जे माटे जैनशासनीने प्रायें घणा पुत्र हो य. एकदा कल्पकने पुत्रनुं विवाहमंगल करखं बे, माटे राजाने अंतेवर स हित घेर तेडवानी बा करे बे. ते राजाने व्यापवा सारु मुकुट बत्र चामरा दिक कराववा मांझ्या बे. बीजी पण राजाने योग्य वस्तु करावे . ते सर्व वात दासी पूर्वला मंत्रीयो खागल कही. तेणें पण बल पामीने राजाने कयुं,
स्वामिन्! तमारा लेखें यमे कशा कामना नथी. तो पण मे स्वामिना नक्तिवंता बियें, हितवांतक बियें, कुलवंत बियें, माटे हितनी वात कहियें बियें. तमारो वहालो मंत्रीश्वर जे कल्पक, तेणें जे वात मांगी बे, ते सां चलो. तेणें पोताने घेर बत्रचामरादिक राजालंकार कराववा मांझ्या बे. ली वातो में कही. तेनो त्राशयतो तमे महाराज जाणो. जे माटे बुद्धि वंत पुरुषने एक सि जोवामां यावे तो सर्व रांध्यानी खबर पडी जाय. मे महाराजनुं लू खाइने सर्व महोटा थया बियें, ते माटे कहियें ढियें,
ए
२६