________________
गौतमकुलक कथासहित.
२७ कथा करता तथा प्रमादने विषे तत्पर थका दीठा. ते कारणे ते मुनिथी विरक्त थइने ते यद पाडो फरी हरिकेशी बल मुनि पासे भावी प्रणाम करीने निरंतर सेवा करतो रह्यो. एकदा वणारशीना धणी कौशलिक राजा नी ना एवे नामें दीकरी, ते अनेक परिवारें परिवरी, पूजानी सा मग्री लेने त्यां यावी. तेणें ते यदनी प्रतिमाने पूजीने पनी प्रदक्षिणा देतां जेनुं शरीर मलिन अने वस्त्र पण मलिन एवो, महाकुरूपी मुनि दी गे. ते देखीने थुथुकार कस्यो. यदें विचाओँ के, मुनिने तिरस्कार करे . ते माटे एने शिखामण देवी जोयें. पनी तेजवेला यद तेना शरीरमां पे गे. तेथी ते कन्या असमंजस बोलवा लागी. तेने दासीये उपाडीने घेर लावी. राजायें घणाज मंत्रवादी तथा वैद्य बोलाव्या. तेणे आवी अनेक औषधोपचार कस्या, पण गुण विशेष कांश न थयो..
हवे तेने मुखे यद संक्रमीने स्पष्टपणे बोल्यो. एवं महारा देहेरामां रह्यो जे मुनि तेनी निंदा करी जे. ते माटे ते साधुनुं पाणिग्रहण करे तो एना शरीरमांथी नीकबुं. राजायें विचाओँ के, कृषिपत्नी थइने पण जो जी वती रहे तो सारं. तेथी राजायें ते वचन अंगीकार कयुं. त्यारे कुमरी साजी थइ. हवे राजा पण कुमरीने सर्व अलंकार पहेरावी विवाहनां उ पकरण । घणा आम्बरसहित यदने देहेरे लाव्या. त्यां मुनिने पगे लगाडीने विनंति करवा लाग्या के, हे मुनि ! महारी कन्या- पाणिग्रह ण करो. मुनि बोल्या हे न ! ए निंदित वातें सयुं ! साधु तो स्त्री साथै ए क वसतीमां पण वसे नही. वली सिदिरूप नारीनो रागी. एवो जे साधु ते अशुचियें पूर्ण शरीर वाली एवी स्त्रीने केम ले ? एम कर्दा..
पण ते यदें इषितुं शरीर ढांकीने नवं शरीर विकुर्विने कन्यानुं पाणि ग्रहण कयु. संपूर्ण रात्रि त्यां रही. प्रनातें यद दूर थयो. त्यारें स्वनावि करूपें कन्या देवी ते प्रत्ये मुनि बोल्या, रे जइ हुँ संयमी मन वचन का यायें स्त्रीनो संग न करूं. में तहारूं पाणिग्रहण पण नथी कयुं. पण महा रो नक्तिवंत जे यद ते तने विमंबना करे . तें यद हमणां दूर गयो ने, ते माटे तुं वेगली रहे. ते सांजलीने ते ना परगवानी वातने स्वप्ननी पेठे मानती खेद करती घेर गइ. राजाने सर्व व्यतिकर कह्यो. ते वेलायें राजा पासे रुदेव नामें पुरोहित बेठो हतो ते बोल्यो. हे राजन ! ए ऋषि