Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 170

ՀԱՆ जैनकथा रत्नकोष नाग हो. रो , ते राजा प्रमुखने महारी वात जणावशे. एम पोताने नये पोताना माणस मुक्या ते यष्टिमुष्टिना प्रहारें मुनिने कदर्थना करीने काढता हवा.
ते अवसरे मुनिने निरपराध मारे , ते माटे कोप थयो. तेणें करी मुखमाथी तेजोलेश्या निकलवा मामी, धूमना समूहें नगर व्याप्यु; धूमा डाना गोटेगोट नीकल्या, तेथीयाकाश बावा जता साथें अंधकार थगयो, ते नय अने कौतुकें करी नगरना लोक याव्या, मुनिने देखी वंदना करी प्रसन्न करवा लाग्या. सनत्कुमार चक्री पण अाव्या. वंदना नमस्कार क री हाथ जोडीने कहेवा लाग्या के, हे जगवन् ! अमारा सरखा अज्ञान प्राणी जे अपराध कस्यो ते खमो. तप तेज संहरो. अमने जीवितव्य दे वेंकरीने प्रसाद करो. फरी एवं काम नही करियें. तोपण प्रसन्न न थया.
हवे ते धूमादिकं देवी जोकने मुखें पण सांजलीने चित्र साधु त्यां या व्या, अने कहेवा लाग्या. हे संनूति मुनि ! कषाय अनल समावो, समता करो, समताप्रधान मुनिराज होय, अपराधी उपर पण मातुं न चिंतवे, क्रोध ते अनर्थ- मूल ले, क्रोध ते संयमनो घातक , क्रोध ते उर्गतियें ले जाय, क्रोध ते पूर्व कोडीनुं चारित्र बाली नस्म करे, ते वचन सान ली संनूतिमुनिनो क्रोधानल उपशम्यो. वैराग्यमां व्याप्तथ पाला उद्यानमा श्राव्या, लोक सदु सहुने तेकाणे गया, मुनिये विचाओँ के, संलेषणातोत्र मे करी. हवे असण करीयें. एम चिंतवी अणसण करयं.
हवे सनत्कुमार नमुचीनो सर्व व्यतिकर जाण्यो. त्यारे नमुंचीने दृढरा बंधनें बांधीने मुनि पासे लाव्या. मुनियें तेने मूकाव्या. ते समयें सुनंदा नामें चक्रवर्तिनी स्त्रीरत्न ते संनूति मुनिने पगे लागी. तेवामां तेनी वेणीनो फ रस संनूतिमुनिने थयो. तेथी संजूतियें निया| करवा मांमधु, त्यारे चित्र मुनियें विचाओँ के, अहो ! उर्जयें डिय ! अहो विषय उन्माद ! जे कारणे एवो तपस्वी, जिनवचननो जाण बतां स्त्रीना वालाय फरसवाथी एवा अ ध्यवसायवालो थयो! एम चिंतवीने तेने प्रतिबोधवाने अर्थ कहेता हवा के, हे संनति ! एवा अशुन अध्यवसायथी निवर्त्य. ए कामनोग असार , परिणामे दारुण , संसार नमवाना हेतु , परमार्थ फुःखरूप बे, सुख नो अनिमान मात्र ने ॥ नक्तंच ॥ जह कवनो कन्तु, कंमूत्रमाणो उहं मु ण सुरकं ॥ मोहारा मरुस्सा, तह कामऽहं सुहं बिति ॥ १ ॥ केवल