________________
जैनकथा रत्नकोष नाग हो. तेनो पिता मरण पाम्यो. त्यारे पुरोहितनी पदवी राजायें बीजाने आपी. एकदा ते नवो पुरोहित घोडे बेसी बत्र धरावतो मार्गे चालतो देखीने, जसा रोवा लागी. त्यारें कपिलें पूब्युं के, हे माता! तुं श्यामाटे रुए ? जसा बोली के, तहारो वाप आवी ऋतिथीज निकलतो हतो, जे माटे ते विद्या वंत हतो. ॥ यथा ॥ विद्या नाम नरस्य रूपमधिकं, प्रबन्नगुप्तधनं, विद्या नो गकरी यशःसुखकरी विद्या गुरुणां गुरुः ॥ विद्या बंधुजनो विदेशगमने, वि या परं दैवतं, विद्या राजसु.पूज्यते नहि धनं विद्याविहीनः पशुः ॥१॥ त्यारे कपिल बोव्यो के, ढुं पण विद्या नणीश. तेने मातायें कह्यु के, इहां मत्सरें करी तने कोइ नहि नणावे. ते माटे जो नगवानी हा होय, तो सावजी नगरीयें जा. त्यां तहारा बापनो मित्र इंदत्त नामें पंमित बे. ते तने नणावशे. एम सांजलीने कपिल त्यां गयो. जश्ने इंदत्तने पगें प ज्यो. तेणें पूज्यु के, तुं कोण ? त्यारे कपिलें सर्व वृत्तांत निवेदन करी हाथ जोडीने कह्यु के, ढुं विद्यार्थी j, महारा माता पिता अने तमारामां कांई फेर नथी, ते माटे ढुं तमारे चरणे आव्यो बु.तो तमे मने जपावी ने पसाय करो. त्यार उपाध्याय बोल्या के, तुं महारे पुत्रसरखो बगे. तु कने विद्या गृहवानो उद्यम करवो युक्त . ॥ यतः ॥ श्लोकाध श्लोकपा दं वा, समस्तं श्लोकमेव वा ॥ अवंध्यं दिवसं कुर्या, दानाध्ययनकर्मसु ॥१॥ माटे विद्यारहित पुरुप ते पशुसरखो जाणवो. ते माटे तुं सुखें जण्य पण नोजननी सामग्री महारे घेर नथी. ढुं निर्धन वं. अने जोजनना सुख विना नणाय नहीं ॥ यतः ॥ याचार्यपुस्तक निवाससुसंगनिदा, बाह्या श्मे पठन पंचगुणा नवंति ॥ धारोग्यबुद्धिविनयोयमशास्त्ररागा, अन्यंतराः प उनपंचगुणा नवंति ॥ १ ॥
ते सांजली कपिल बोल्यो के, निदावृत्तिये नणीश, उपाध्याय बोल्या, के, निदाने अने जणवाने बनशे नही, ते माटे तुं श्राव्य, तहारे अर्थ कोक शेरने नोजननी प्रार्थना करीये. पड़ी ते बेदु जण मती शालिन नामा शेठने घेर गया. आशीर्वादमां गायत्री कही। अनूनुवः स्वस्तत्सवितुर्व रेण्यं भर्गो देवास्व घीमहि इत्यादि ॥ त्यारें शेनें प्रयोजन पूज्यु. उपाध्या य बोल्या जे, ए महारा मित्रनो पुत्र कौशांबी नगरीथी जणवा माटे या व्यो बे. तेने तमे जोजननो श्राश्रय थापो, तो सुखें विद्या जणाय. तम