________________
६
जैनकथा रत्नकोष नाग बहो.
युं के जो हुं ब्राह्मण संबंधी चरु जमीश, तो जेम हुं वनमां रजनुं बुं तेम महारो पुत्र पण रऊनशे, एम चिंतवीने त्रियसंबंधी चरु पोते खाधु,
ने बीजो चरु नगिनीने मोकल्यो. अनुक्रमें तेने राम नामें पुत्र थयो. तथा बनने कृतवीर्य नामें पुत्र थयो. पढी ते तापस पुत्र राम यौवन पामे के त्यां एक विद्याधर खाव्यो, ते अकस्मात् मांदो पड्यो रामें तेनी घी चाकरी करी. त्यारें ते विद्याधरें परशुनी विद्या यापी रामें ते वि द्या साधी तेथी परशुराम एवे नामें विख्यात थयो . हवे ते परशुरामनी माता बनेवीने घेर पोतानी बहेनने मलवा गइ बे. त्यां अनंतवीर्य नामें बनेवी साथें व्यनिचार सेव्यो, तेथी एक पुत्र याव्यो. ते जोइ जमदग्निने क्रोध चढ्यो, तेवारें ते रेणुकाने पुत्रसहित त्यांथी लावतो हवो. ते जा ीने परशुरामें परशीयें करी अनंतवीर्यने माखो. त्यार पढी अनंतवीर्य नो पुत्र कृतवीर्य राज्ये बेतो. कृतवीर्य पण परशुरामथी पोताना पितानुं मरण जाणीने जमदग्निने मारतो हवो. तेवारें परशुरामने रीस चढी. ते णें जाज्वल्यमान परशु लेइने संग्राममां कृतवीर्यने मारी पोतें राज्यें बेगे. कृतवीर्यनी राणी नासीने तापसने याश्रमे गइ तिहां जयविव्हल थकां पुत्र प्रसव्यो. तेनुं सुनूम नांम दीधुं, ते तापसने याश्रमें महोटो थयो .
हवे परशुरामनी परशी त्रीनी समीपे जाय, एटजे ज्वली उठे. एक दिवस परशुरामने तापसना याश्रमनी पासें थइने जतां परशी ज्वलववा लागी. त्याऐं परशुराम बोल्यो के, इहां कोइक क्षत्रिय ले ? ते सांगली ताप सो बोल्या के, इहां तो मे छत्रिय बियें. गमे तो मार. त्यारे तेनी शंका टली. एम अनुक्रमें परशुरामें सात वार निःक्षत्रिय पृथ्वी करतां क्षत्रिय नी दाढाये करीने थाल जो हवे परगुरामें निमित्तियाने पूढचं के, महा
मरण कोनाथी बे ? निमित्तियो बोल्यो. जे सिंहासनने विषे बेशसे, अ ने जेना देखतां दाढाउनुं खीर यशे, ते खीरने जे खाशे, तेनाथी ता हरुं मरण. जाणजे. ते सांजलीने तेने जाणवा निमित्तें परशुरामें दानशा ला मंमावी, सिंहासन मंमाव्यं तेनी खागल दाढाउंनो थाल मूक्यो.
वामां वैताढ्यपर्वतें मेघनाद नामा विद्याधर बे, तेणें निमित्तियाने पूधुंके, महारी पद्मश्री नामें पुत्रीनो नर्त्तार कोण यशे ? निमित्तियो बो ल्यो. सुनूम चक्रवर्ती थशे. ते दिवसथी मेघनाद विद्याधर नित्यप्रत्यें सुनू