Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 101

गौतमकुलक कथासहित.
नए हिंसा न घटे. देवता कवलयाहारी होय नही. तथापि जो तमारे मांस नी इजा होय, तो दुं महारा शरीरनुं मांस आपुं? ते सांजली सिंह बो व्यो. हे कुमर ! तें साची वात कही, पण एवं पाबले नवें मने घणुं दुः ख दीधुं जे. जे मुखें कही शकाय नही, माटे ए पापीने ढुं सो सो नव सूधी मारूं तो पण महारो क्रोध जाय नही. कुमर बोल्यो, हे नइ ! ए तो दीन देखायो तो दीन उपर एवडो श्यो क्रोध ? वली क्रोध कस्यां पोतानो नव बगडे, माटे क्रोध मूको. इत्यादिक युक्तियें कह्यु, पण ते सिं हैं मान्युं नही. त्यारे कुमरें विचारां के, पुष्ट होय ते तो आक्रोश करे थकेज पाधरा थाय. एम चिंतवी हाथमां खड्ग लश्ने सिंहनी सन्मुख दोड्यो. सिंह पण ते पुरुषने पीठ उपर थापीने मुख विकस्वर करीने कुमर सन्मुख आव्यो. एटले कुमर खड्ग लश्ने सिंहनां मस्तकं उपर नमाडवा लाग्यो. त्यारे सिंह ते नरने त्यांज मूकीने अदृश्य थइ गयो.
हवे कुमर अने ते पुरुष बेन जणा साथें राजमंदिरमा गया. त्या सर्व शून्य देखतां एक सात लूमिया महोल उपर चढया. तेमां एक काष्ठनीपू तली. तेणीयें सुवर्णमय आसन घणा आदर सहित कुमरने आप्युं. जीम पण विस्मय पामीने त्यां बेगे. दणेक था एटले स्नाननी सामग्री लावीने कहेवा लागी के, हे प्रनु ! स्नान करो. नीम बोल्यो. महारो मि त्र मतिसागर नामें बहार जे; तेने इहां लावो. ते मित्रने पण त्यां लावी, ते मित्र सहित स्नान करीने नोजन कराव्यु. सुंदर शय्या पाथरी आपी. त्यां सूता एम सविस्मय थको कुमर त्यां रह्यो , एवामां चलितकुंमलाचरण थश्ने देवता प्रत्यक्षपणें कहेवा लाग्यो. दुं तहारा धैर्ये तुष्टमात थयो . माटे वर माग. कुमर बोल्यो के, तूगे बो तो कहे तुं कोण ले ? या नगर शून्य केम ? देवता बोल्यो. या हेमपुर नगरमा हेमरथ नामा राजा राज्य करे ले. तेने चंझनामें पुरोहित ले. ते लोकने घणुं पीडे, राजा पण कान नो काचो, ते थोडा अपराधे पण घणो दंम करे. एवो पुरोहितनो जूठगे अपराध कोश्क पुरुष राजा आगल कह्यो. राजायें रूठे थके अणविचारें नाम तेल बांटीने तेने मास्यो. ते काम निर्जरायें मरीने दुं राक्षस थयो बुं, ते में पाबला नवनुं वैर संनारीने सर्व नगरीना लोक प्रबन्न कस्या जे. तथा सिंहरूप करी राजाने मुख मध्ये लीधो हतो ते तें मूकाव्यो. तथा तहारी