________________
जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. करस्पर्श एटले हाथेथी खजवालवू तेणें कर। (असं तुष्यति के०) परिपूर्ण संतोष पामे डे अने फलदायक थाय ने अर्थात् गायने जेम सारो चारो आपवाथी तथा जलदान एटले पाणी पीवराववाथी तथा करस्पर्शेकरी ए टले हाथफेरववे करी उग्ध वगेरेनी देनारी थाय ने तेम साधुसेवा रूप गाय पण वैयावृत्यादि सारो चारोआपवाथी तथा फासु जलनुं दान देवाथी तथा पगचंपी वगेरे करस्पर्श करवाथी सारा फलनी देवावाली थायले माटेसा धुसेवा अवश्य करवी ॥ ६६ ॥ __ अहिं बाहुबलीनी कथा कहे . माहाविदेह देत्रने विषे पुमरिगीण। नामनी नगरीयें वजसेन राजा राज्य करे बे. तेने पांच पुत्र हता तेनां ना म, एक वजनान, बीजो सुबाहु, त्रीजो बाहु, चोथो पीठ, पांचमो महा पीठ,ए पांच पुत्र 'हता ते पांचपुत्रोये पंण संसार सुख जोगवीने तीर्थकर नी पासें दीक्षा ग्रहण करी. तेमा प्रथम पुत्र चौदपूर्व शास्त्र नणी प्राचार्य थ यो. अने बीजा चारेजण हता ते अग्यार अंगधारक थया.तेमां बादुनामा मुनि नित्य पांचशे साधुने नात पाणी लावी बापता हता. अने सुबाहुना मा मुनि पांचशे साधुनुं वैयावच्च करे तथा पीठ अने महापीठ नामा बेदु मुनि ते बादु अने सुबाहु ए वेदुमुनिनो महिमा सांजलीने तेनी ईर्ष्या करता ह वा, हवे वजनाननो जीव तो श्रीयुगादि देवयादिनाथ नगवान् थया.अनेबी जा चार तो अनुक्रमें जरत अने बाहुबली तथा ब्राह्मी अने सुंदरीपणे आवी उत्पन्न थया. तेमां बाहुना जीवने जरतना नवमां परिपूर्ण जोगफल प्राप्त थयु. अने सुबाहुना जीवने बाहुबलिना नवमां समय बादु बल लन्यमान थ, एम ते साधुसेवा थकी उत्तमताने पाम्या ॥ ६६ ॥
धर्मःपुंप्रनवोयदेतदिदमेवार्याऽपिपूज्यापुन,र्यस्या धर्मसमुभवा गुरुजनेष्वप्युन्नतिर्यत्पुरा ॥ सौनंदे यनृपेऽनिकासुतगुरौ श्रीचंदनायां न किं,ब्राह्मीपु
प्पवतीसुता किलमृगावत्यप्यनून्मुक्तये ॥६॥ अर्थः-(यत् के०) जे कारण माटे (पुंप्रनवः के०) पुरुषथकी उत्पत्ति जेनी एवो (धर्मः के०) धर्म, (एतत् के०) ए वात, (इदमेव के०) एमज . कहेलु डे के “धम्मोपुरिसप्पनवो, पुरिसवरदेसिन पुरिसजिहो” इत्यादि