________________
जैनकथा रत्नकोष भाग पांचमो. करी थयेला एवा जे निविड विघ्नो तेना नेदवाने माटे ( किं के ) गुं (नस्यात् के०) न थाय? अर्थात् थायज ॥ ५७ ॥ __ बाहिं विद्युन्माली देवतानी कथा कहे जे. चंपानगरीने विषे कुमारनंदी स्वर्णकार रहेतो हतो. ते अत्यंत विपयी हतो, ते एक दिवस हासाप्रहासा व्यंतरीयोनुं रूप जोड्ने वाणमां बेशी पंचशैल दीपप्रत्ये गयो. त्यां ते बेदु व्यंतरीयोयें कह्यु के, आ सात धातुनुं बनेगें एवं जे तारूं शरीर तेनाथी अमारे का प्रयोजन नथी. एम कही ते बेतु जगायें तेने मूकी दीधो. परंतु तेना. रूपथी मोह पामेलो एवो ते सोनी तेने मित्रे वायो तो पण अगिनीमरणने साधतो हवो, त्यांथी मरण पामीने हासाप्रहासा व्यंतरी योनो नर्ता थयो, परंतु यानियोगिक देवमां उपन्यो ले माटेबानियोग कमें करी अत्यंत शोक करतो हतो. त्यारें देवता थयेला एवा तेना पूर्वनवना मित्र देवें तेने कयुं के हे मित्र! हवे शोक कर नही. तुं नवीन जिनबिंब कराव्य, के जेथी ते पुण्ये करीने तारी सजति थाय, एवा पोताना मित्र देवना वचनें करी ते विद्युन्माली देवतायें चंदननी मूर्ति करावी. तेने लाकडानी पेटीमां मूकी ने समुश्मांतरती मूकी. कमें करीने ते पेटी उदायी राजाना हाथमां श्रावी. ते पुण्यना योगें करी ते विद्युन्माली देवता थोडाज नवोमां सिदि पामशे ५७
निर्मायाऽर्हतबिंबमाईतपदस्थानाग्रिमं धार्मिकः,स्वा स्मानं च परं च निर्मलयति स्तुत्यर्चनावंदनैः॥मंत्रि श्रेणिकसूरिवाकसुतं मोहांधकारे स्थितं,दीपः पुष्य तिकस्य कस्य न मुदं श्रेयः श्रियामास्पदम् ॥५॥ अर्थः-(धार्मिकः के) धार्मिक एवो पुरुष ते (आर्हतबिंब के०) जिनबिंबने ( निर्माय के ) निर्माण करीने (स्वात्मानं के०) पोताना
आत्माने (च के०) वली (परं के०) परना आत्माने (आर्हतपदस्था नामिमं के० ) अरिहंत सिपवयवणेत्यादिने विषे अग्रिम स्थान एटले प्र थम स्थानप्रत्ये पमाडे ले. अथवा आईत्पदवीनुं स्थान जे मोद ते मोद मार्गने विपे अग्रेसरपणाने पमाडे ने. इहां दृष्टांत कहे . (मंत्रिश्रेणिकसू रिव के०) श्रेणिकनो पुत्र अजयकुमार मंत्री जे तेज जेम (मोहांधकारेस्थि त के०) मोहरूप अंधकारने विषे रहेला एवा (आईकसुतं के०) आई