________________
४३ जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. __ अर्थः-( चौरोपि के०) चोर पण (शमेन के०) शमतायें करी (मुख्य ति के०) शुभ थाय ले. अर्थात् पापथकी मुक्त थाय ने केनी पेठे ? तो के (दृढप्रहारीश्व के०) दृढप्रहारी चोरनी पेठे शमतायें करीने शुरू थाय ने. त्यां दृष्टांत कहे . के (दवजवः के) दावानलनो वेग ते (जलदेन के०) मेघे करी (नयपैतिकिं वा के०) शांतिने न पामे झुं ? अर्थात् शांतिने पामे बेज. हवे ते चोर कहेवो के ? तो के (वैराग्यशस्त्रहतमोहतमोमलांतई ट्या के० ) वैराग्यरूप शस्त्रेकरी हणायुं वे मोहरूप तम जेनुं एटला मा टेज अंतर्दृष्टिये ( पटिष्टपरिदृष्टहिताहितार्थः के० ) मनोज्ञ जेम होय तेम अंतरदृष्टियें करीने जोयो के हिताहितनो अर्थ जेणे एवो जे. अर्थात् श्रा देय अनादेय पदार्थ जेणे जाण्यो, वे एवो बे. __ आंहिं दृढप्रहारी चोरनी कथा कहे . माकंमीपुरीने विषे सुननामा श्रेष्ठी वसे ले. तेनो पुत्र दत्त करीने हतो,तेने बालपणामांज तेना पितायें सर्व शास्त्रो नणाव्यां, वली तेने परणाव्यो. अनुक्रमें ते जुगार रमतो उष्ट मनुष्यना संगें करी चोर थयो. लोकमां दृढप्रहारी एवे नामें विख्यात थयो. एक दिवस को एक ब्राह्मणना घरमां चोरी करवा पेठो, त्या ते ब्राह्मण जागतो हतो माटे चोरनी पडवाडे दोड्यो. तेने चोरें खमें करी मारी नाख्यो तेवारे ते ब्राह्मणनी स्त्री सगर्ना हती ते राज्यो नाखती चो र पासें आवी, तेने पण चोरें मारी नारखी. पड़ी चोरीमां अंतराय करना री ते ब्राह्मणनी गाय बाहिर उनी हती ते शृंगें करी चोरने मारवा लागी, तो तेने पण चोरे मारी नारखी,एवामां ब्राह्मणीना पेटमाथी निकलीने पृथ्वी नपर लोटता बालकने जोक्ने ते चोरना मनमां दया आवी अने अत्यंत वैराग्य नुत्पन्न थयो, तेवारें विचायुं जे अरे ! में पापिष्टें था केतुं पापकर्म कयुं ? अरे धिक्कार होजो मुझ उष्टने ! एम पश्चात्ताप करतो करेला पापने वारंवार स्मरणमा लावतो अन्न तथा जल बेदुनो त्याग करीने ते ज पुरना मार्गने विषे कायोत्सर्ग करी उनो रह्यो. ते नगरनां लोकोयें तेने छ ट हत्यारो जाणीने लाकडीना तथा पाषाणाना प्रहार करी मास्यो,तो पण समताधारण करी रह्यो. न मासमां कर्मोनुं उन्मूलन करी केवलझान पा मी सिदिने प्राप्त थयो. माटें चोर पण शांतियें करीने सिदिने पाम्यो, तो बीजा जन पामे तेमां तो झुंज आश्चर्य ? ॥ ३५॥