________________
३१
दृष्टांतशतक. यदीबसि धनं गेहे गतोऽवक् स्त्रियं ॥ तं साप्यानय खादयामि पुरतो चुक्त्वा प्रसुप्तस्तदो, बाप्याप्रेष्यत नाट्यमैदत तु नो तन्नाप्तमस्ते रवौ ॥ ए१ ॥ अर्थः-को एक पुरुष जन्मदरिडी हतो ते एक दिवस राजानी सनामां मागवा गयो, तेने राजायें पूयुं के तुं कोण जे ? तेणे कडं जे हुँ जन्म दरिडी . त्यारें राजायें तेने वर आप्यु जे आज सांजे सूर्य अस्त पामे, त्यां सुधीमां मारा नंमारमाथी जेटलुं धन तहाराथी लाशकाय तेटलुंध न तुलझ जा. एवां राजानां वचन सांजली ते सर्व दरीही पोतानी स्त्रीने पूबवा माटे पाडो घेर याव्यो, अने स्त्रीनी आगल राजायें कहेली वात कही. त्यारें स्त्री बोलीजे तमें ते धन तरत जावो. त्यारें दरिड़ी बोल्यो जे पेहेलां जमीने पबी जाइश. त्यारें स्त्रीये तरत रसोइ तैयार करीने तेने ज माज्यो. जमी लीधा परी कह्यु के मारुं पेट जराणुं तेथ। एक निज्ञ करीने पबी जाइश, एम कही सुतो घणीवार थइ जाग्यो नही. त्यारे तेनी स्त्रीयें जगाडीने मोकल्यो. पण रस्तामा जतां कोइक नाटक यतुं दतुं ते जोवा उनो रह्यो. तेने जोतां जोतां सूर्य अस्त पाम्यो, तेथी धन पाम्यो नहीं पाखो जमवारो सोच करतो दरिडीनो दरिडीज रह्यो. तेम जे पुरुष मुलन एवी मनुष्य जन्मनी योगवा पामीने धर्म आचरतो नथी, ते मूढ ने ते नाग्यहीन पुरुषनी पे नवांते पश्चाताप थाय .कमु डे के॥ नृजन्म उर्लनं प्राप्य, ये धर्म नाचरंत्यथ ॥ ते नाग्यहीनवत् मूढा, शोचयंति नवांत के ॥१॥राज्ञोक्तं मूढ लाहित्वं, श्रीगृहात्स्वं तवेया॥ नादपत्प्रमादतो मूढः, धर्मोऽप्येवं सदा विधिः ॥२॥ राजा जिनेश्वरो पत्र, नृनवः कमलागृहम् ॥ इव्यं दानादिकं ज्ञेयं, मार्त्तमश्चायुरेव च ॥ ३ ॥ विषयादिषु ये सक्ता, स्तथैव कौतुकादिषु ॥ ते हारयति सर्वस्वं, मानवा मानमोहिताः ॥॥ ए१ ॥ . हवे नव्यजीवें कोश्पण नियम लेवो ते विषे एकाए॒मो दृष्टांत.
॥ क्रोधः स्याद्यदि सप्तप्टष्ठकपदं देयं गृहीतं व्रतं, गेहे नूरिदिनात्समाग तवरः शय्यां स्वपुत्र स्त्रियौ।सुप्तौ वीक्ष्य वधाय पृष्ठचलितःपुत्रस्तदा बोधितः, मातर्वक्ति हि सोपि हंति वचनं श्रुत्वा प्रशांतोऽनवत् ॥ ए२ ॥ अर्थःवंकचूलें गुरुने मुखें एवं व्रत लीधुं के जेवारें कोनी ऊपर क्रोध ऊपजे, तेवारे ब सात पगला पाबा नरीने पनी साहामां माणसने प्रहार करवो. एवं नियम जश्ने परदेश गयो पनी घणे दिवसें घेर आव्यो. ते वखत पो