________________
३५३
दृष्टांतशतक. खीर कदंबक नामना उपाध्याय एक पोतानो पुत्र पर्वत, बीजो नारद अ ने बीजो वसुराजा ए त्रण शिष्योने नणावीने पोते मरण पाम्या पली वसु राजा पोताना बापर्नु राज्य पाम्यो भने नारद विद्याधर थयो तथा पर्वत पोताना बापनी गादीयें बेठगे. एकदा पर्वत अने नारदने अज शब्दनो वाद थयो, ते बे जण पोतानो वाद मटाडवा पोतानी साथें जानारो वसु रा जा हतो तेनी सनामां गया ने कह्यु के, अज शब्दनो झुं अर्थ ? त्यारे पोता ना नपाध्यायना पुत्रनी माताना यहथी वसुराजा मिश्रवचन बोल्यो के अज शब्दना बे अर्थ , तेमां एक तो त्रण वर्षनी जुनी शालने पण थ ज कहे जे अने बीजो अर्थ बोकडो पण.थाय . या मिश्र वचन बोल वाथी ते राजाने देवतायें सिंहासनथी बंधो पाड्यो ते मरीने सातमी न रकें गयो. कह्यु बे के ॥ परोपरोधादिति निंदितं वचो, ब्रुवन्नरो गति नारकी पुरीं ॥ अनिंदवृत्तोपि गुणी नरेश्वरो, वसुर्यथाऽगादति लोकविश्रुतः॥ १ ॥
पंमितनां उर्लदाण पण ढंकाय जे तेनो बावनमो दृष्टांत कहे जे.
॥जातो माघगृहे सुतो हि हरने पित्रा सुतः पातितो, नोजश्रीसदने गतो निशिहरो गृह्णन् धनं जागृतः ॥ शय्याऽधो नृपतेः स्थितश्च स तथा काव्यं नृपोऽवक्तदा, झात्वा गर्वयुतं हि तेन पदतुर्येणेश्वरो बोधितः॥५३॥ अर्थःमाघपंमितने घेर चोर नत्रमा पुत्रनो जन्म थयो, पढी ते पुत्रने पितायें निदान शास्त्र एटले चोरी कीधे महापाप ने एवा निदान शास्त्र जणाव्यां तो पण ते पुत्रनो चोर नदत्रमा जन्म होवाथी ते पंमित पुत्र नोजराजाने घेर जश् धनना नंमारमा पेठो, ने धन लेवा लाग्यो, तेमां एक लीये अने एक मूके तेटलामां नंमारनो रदक जाग्यो तेने जोड्ने राजाना ढोलीया नी चें पंमित पुत्र रक्कना जयथी संताणो, सवारनो वखत थवाथी राजा जा ग्यो अने बंदीजन बिरुदावली बोलवा. लाग्या त्यारे राजायें एक काव्य क रवा मांमधु तेनां त्रण पद कस्यां ते त्रण पद सांजलीने पंमित पुढे जाण्यु जे राजा अहंकारें चढ्यो ले तेथी ते चोथु पद बोल्यो, ते पद सांजली रा जा प्रतिबोध पाम्यो. हवे जे काव्य पंमित पुत्रं कर्तुं ते लखे जे ॥ चेतो हराः युवतयः स्वजनोऽनुकूलः, सद्धांधवाः प्रणयगर्नगिरश्च नृत्याः ॥ वल्गंति दंतिनिवहास्तरलास्तुरंगाः, सम्मीलने नयनयोर्नहि किंचिदस्ति ॥ १ ॥