________________
कर्परप्रकर, अर्थ तथा कथा सहित. २३ लींबडा वगेरेना जाड घणा होय जे पण (घनसारसचंदनाः के०) कर्पूर चंदननां वृदो ( घनाः के०) काऊ (न के० ) नथी होतां (च के) व ली (खरोष्ट्रवत् के०) गर्दन उंटनी पेठे कुगुरु घणा होय छे तथा ( जय तुरंगनइहिपाः के) जेणे करी संग्राममां जीताय एवा जयजातना अश्वो तथा नजातीना हाथीयो जे जे ते घणा ( न के) नथी होता. तेम कु गुरु घणा होय हे अने सुगुरु घणाज थोडा होय .
प्रांहिं.जमालीना तथा वजस्वामीनो दृष्टांत बे. तेमां प्रथम जमालीनी कथा कहे जे. श्रीमहावीरस्वामीना जमाइ जमाति नामा राजकुमार पोता नी स्त्री सहित नगवान पासेंथी दीक्षा लीधी कमेंकरी तेने प्राचार्यपद प्राप्त थयुं तेना परिकरमां पांचशे साधु रहेता एक दिवस ते जमाली आचार्यने शरीरें ज्वर श्राव्यो त्यारें साधुने कयुं के मारे माटे संथारो करो,के जेथी ढुं सुर जालं, त्यारे ते साधुयें पथारी करवा मांझी एवामां वली पालु जमालीयें कडं के संस्तारण कयुं के नहिं ? साधुयें कह्यु हा मा हाराज पधारो. ते सांजली जमाली आचार्य त्यां याव्या. पथारी कराती हती ते जोड्ने बोल्या हे साधुन ! तमें तो सत्यवक्ता बो ने खोटुं हुं कर वा बोल्या जे हा संस्तारक कस्यो ? ते बोल्या महाराज अमे असत्य नथी बोल्या त्यारे सूरि कहे जे के तमें खोटुं बोल्या ? कारण करेलु कार्य होय ते नेज करेलुं जे एम कहेवू एम ते उत्सूत्रप्ररूपनार निन्हव थया. तेमां ते जमालीनी स्त्री महासती ते श्रीमाहावीरनी पुत्री हती, तेने कोई एक कुं नकार श्रावके कांबलीना एक प्रदेशना ज्वालने करी बोध कस्यो तेथी बोध पामी पण जमाली प्रतिबोध पाम्यो नही निन्दवज रह्यो.
हवे वजस्वामीनी कथा कहे . श्लोक ॥ यः पालनस्थः, श्रुतमध्यगीष्ट, पाएमासिकोयश्चरितानिलाषी ॥ त्रिवार्षिकः संघममानयद्यः, श्रीवजनेता न कथं नमस्यः॥१॥ तुंबवनसन्निवेशे धनगिरिनामा श्रेष्ठीनी स्त्री सुनंदा नामें हती तेने वज नामे पुत्र थयो ते पारणामा रहेता तेवारें साध्वी एकाद शांगी नपती हतीते सांजलतावेंत नणी गया अनेत्रणवरसना थया तेवारें तेणे दीक्षा ग्रहण करी. पनी दिन दिन गुणना वधवाथी तेने गुरुयें आचा र्यपद दीg. एक दिवस श्रीवजाचार्य विहार करता उता कुसुमपुर नामे नगरें गया ते नगरमां नगरशेठने घेर उतरेली एवी साध्वीयें श्रीवजस्वामीनी रू