________________
३०० जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. मो नाग मोदें गयो एहवे अनंत जीववादीय किगुं बाधक नथी॥ ए२ ॥
॥ थया अने थासे जे सिम, अंशनिगोद अनंत प्रसि ॥ तो जिन शा सन शी नवहाणी, बिंड गये शी जलधे काणी ॥ ए३ ॥ अर्थः-पूर्व कहेली वातनेज स्पष्ट करे . जे अतीतमायें सिम थया अने अनागत अक्षायें जे सिह थाशे ते सर्व मली एक निगोदना अनंतमा नाग प्रमा ण सि६ थाशे. तो जिनशासनमांहे शी हाणी ? संसारसमुश्माहेथी एक बिंड गयाथी शी काणी ? ए संख्या उत्कर्षापकर्ष निमित्त नथी: अती तामाथी अनागतामा अनंतगुण ले सो पण सर्व मली एक निगोद जीवने अ नंतमें नागे जे. ए परमार्थ जाणवो ॥५३॥
॥ व्यापकने नवि नवनी सिदि, बांधे बोडे क्रियविवृद्धि ॥ पण तनु मित आतमं अमें कहूं, तिहां तो सघलुं घटतुं लहूं ॥ ए४ ॥ अर्थःसर्व व्यापक जे आत्मा माने , तेने परनवें जावु नथी. तेवारें न संसार अने न मोद एम घटे, पण अमे तो आत्मा (तनुमित के०) तनु एटले शरीर ते प्रमाण मानीयें बैयें. तिहां तो सघद्धं ए घटतुंज लहिये जैयें. जेहवं गति जात्यादिकने घटतुं धान बांधे तेहने ते उदय यावे तेवारें ते क्षेत्रे जीव जाय. वक्रगति होय, तो आनुपूर्वी तिहां खपावी आणे. मोदें तो पूर्वप्रयोगादि कारणे समयांतरें प्रदेशांतर अणफरसतो नियतस्था ने उपजे. तिहां शाश्वतानंदघन थ रहे सही ॥ ए४ ॥
॥ योग निरोध करी जगवंत, हीन त्रिनागवगाह लहंत ॥ सिक्षिशिला कपर जश् वसे, धर्मविना न अलोकें धसें ॥ ५ ॥ अर्थः-केवलझानी जगवंत यावर्जीकरण करी, योगरुंधी चरमनवें जेटलुं शरीर तेनी त्रिनाग हीनावगाहना पामतो सिमशिला ऊपरें जश्ने वशे. इहां कोई पूजे के, ते थी आगल केम जातो नथी? ते ऊपर कहे बे, के (धर्मविना के०) धर्मा स्तिकाय विना अलोकाकाशमांहे धसे नहीं ॥५॥
॥ जिहां एक तिहां सिम अनंत, पय साकरपरें नले एकंत ॥ रूपीने जलतां सांकडं, रूपरहितने नवि वांकडं ॥ ए६ ॥ अर्थः-जिहां एक सि ६, तिहां अनंता सिह , दूध साकरनी पेठे एकता जले जे. एकांत ए पण एकदेशिदृष्टांत रूपीने माहोमांहे जलतां सांकडं होय, पण रूपर हितने जलतां किगुंयें वांकडुं नथी ॥ धर्माधर्माकाशादिवत् ॥ अत्रगाथा॥