________________
षट्स्थान स्वरूपनी चोपाई. ३०५ होय तेमाटे ए कल्पनामात्र ले. बीजं आत्मा सर्वव्यापक कहे जे, तेहने ए क सुखसंपतिनुं घर एवो किहां ठाम ? के ज्यां ए जाय. क्रियावत्त्वाना वान्नात्मनः सिदिदेवगमनश्त्यर्थः ॥ ७३ ॥
॥ किम अनंत इक नामें मिले, पहिलो नहिं तो कुंग मुनले ॥पहिला नव के पहेला मुक्ति, ए तो जोतां न मिले युक्ति ॥ ॥ अर्थः- वली मोदमां अनंता सि६ मानो तो ते एकस्थानकें अनंता केम मले? जो प हेलो अनादिसि न मानो तो बीजा सिह थाय ते कोणमांहे नले ? प हेलो सिम नहीं तो कोण सिक्ने सर्व साधक नमे ? तेवारें पहेला संसार के पहेला मुक्ति ? प्रथमपदें मुक्ति सादि थर, एटले धादिसहित थइ? बी जे पदें बंधव्याघाते बंधविना मुक्ति केम होय? ए युक्ति जोतां मलतीनथी॥७४
॥ जिहां न गीत न नाव विलास, नहिं शृंगार कुतूहल हांस ॥ तेह मु गतिथी कहे कपाल, वनमां जन्म्यो नली शृंगाल ॥ ५॥ अर्थ:-जि हां गीतगान नहीं, नावविलास नहीं, शृंगाररस नहीं, ( कुतूहल के ) ख्याल नहीं, ते मुक्तिमाहे गुं सुख हशे ? ते मुक्तीथी तो ऋषी कहे डे के, कपाल वनमाहे सीयाल जन्म्यो होय तो नलो ॥ वरं वृंदावने रम्ये, शृगालत्वं सदैव हि ॥ न तु वैशेषिकी मुक्तिं, मे मतिर्गतुमिन्नति ॥ ५ ॥
॥नव अनिनिदि एहवा बोल, बोले ते गुणरहित निटोल ॥ जेहनें नहीं मुगतिकामना, बदु संसारी तेह उरमना ॥ ७६ ॥ अर्थः- नवयनिनंदि लक्षणवंत जे कह्या , ते मुक्ति उबापवाने एवा बोल बोले , तेने गु परहित कहियें, अने निटोल, निःश्रूक कहिये, जेहने मोदनी कामना ए टले वांडा नथी, ते उर्मना एटले माता मनवाला बदुल संसारी एटले अ जव्य अथवा कुर्नव्य कहियें. एतो जे चरमपुजलावर्त्तवर्ती होय, तेनेज मुक्तिकामना होय ॥ उक्तंच ॥ मुरकासनवि न तस्स, हो गुरुनाव मलप्प हावेणं ॥ जह गुरुवाहिविगारन, जा पहा ससम्मं ॥ ६ ॥
॥ इंडियसुख ते उखनुं मूल, व्याधि पिंमिगण अतिप्रतिकूल ॥ इंडियन त्तिरहित सुख सार, उपसम अनुनवसिम नदार ॥ ७७ ॥ अर्थः-पहे लां मोद सुखरूप साधे , इंडियसुख जे जे ते उखनुं मूल , ते व्याधि प्रतिकार , कुधायें पीडित होय तेवारें जोजन करवं जनुं लागे, तृषायें होठ सूकायें, तेवारे पाणी पी नलु लागे, हृदयमांहे कामामी दीपे ते