Jain Katha Ratna Kosh Part 05

SR No.: 010250
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 401
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 44 MB

Page 28

जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. प्राप्याल्पमप्यमलबोधवचचिलाती,पुत्रो यथाघम लिनोऽपि बिनर्ति शुझिम्॥कि कोटिवेधि रसचंदनर
त्नबिंध,स्पर्शेपि मशिशिरं च न तप्तलोदम् ॥१४॥ अर्थः- (चिलातीपुत्रः के) चिलातीपुत्र, (यथा के०) जेम (अ ल्पमपि के०) अल्प एवा पण (अमलबोधवचः के०) निर्मल बोधवचनने (प्राप्य के०) पामीने (अधमलिनोपि के० ) पापथकी मलिन डे तोपण (शुद्धि के०) शुदिने (बिनर्ति के०) धारण करे ने. तेमां काहिं आश्चर्य नथी. जेम के ? (कोटिवेधि के०) कोटिप्रमाण लोहने वेधनारो एवो (रस के०) रस अने (चंदनरत्नबिंड के०) सर्वोत्तम चंदनरसनो बिंडु तेना (स्प शेपि के०) स्पर्शनेविषेपण (हेम के०) सुवर्ण (ह के) अने (तप्तलोहं के०) तपावेलुं लोढुं ते (शिशिरं के०) शीतल (किं के०) गुं (न के०) न थाय ना था यज.तेम सुजनना संगथी झुं मूर्ख होय, ते ज्ञानी न थाय ? ना थायज.
आहिं चिलातीपुत्रनी कथा कहे जे. राजगृही नगरीने विषे एक धन श्रेष्ठी रहेतो हतो तेने पांच पुत्रो हता,तथा सुसीमा नामें एक दीकरी हती. तेने चिलाती नामे एक चाकर हतो ते सुसीमासाथे कुचेष्टा करवा लाग्यो तेथी शेतें तेने बाहेर काढी मक्यो ते कर्मना वशे करी पत्नीपति थयो. चो रनी धाड लश्ने तेज शेठना घरमां चोरी करवा रातें पेठो, अने धाडवा लाने कह्यु के जे धन मलशे ते तमें लेजो परंतु सुसीमा स्त्रीने ते ढुं राखीश चोरोएं ते धनश्रेष्ठीनुं घर लूटयु. चिलातीपुत्र सुसीमाने लश्ने निकल्यो,तेनी पनवाडे ते सुसीमानो बाप आव्यो तेने जोइने चिलाती विचारवा लाग्यो के हवे आने लश्ने जवाय तेम नथी पड़ी ते चिलातीपुत्रं सुसीमानुं मस्तक पोता नी पासें तरवार हती तेणे करी काप्यु. ते जोरधनश्रेष्ठी रुदन करीने पोतानी दीकरीनुं कलेवर स पाडो याव्यो. पनी आगल जतां ते चिलातीपुत्रं का योत्सर्गने विपे रहेला कोइमुनिने नजरें जोयो,तेवारें तेनी समीप जश्ने चि लातीपुत्र केहेवा लाग्यो के माहाराज! थोडा अदमां धर्म कहो,नहिं तो त मारुं माथु कापी नारखीश. तेने मुनिये " नवसमविवेग संवर,” ए गाथा क हीने आकाशमां गमन कयुं. ते चिलातीपुत्र तेना स्थानमा रहीने ते गा थाना अर्थने चिंतवन करतो तो कायोत्सर्गनेविपे रह्यो, तेना शरीरने मको