________________
श्रीनुवननानु केवलीनो रास. मा पमायाण संगमो ॥ १ ॥ एहवा आगमतणा अर्थ मन धारिने, शत्रु ना सैनने जोर नूंसे ॥ परिसह बावीस मोह राय पटाइते, एकंदा घेरित श्रावि ढुंसे ॥ ३० ॥ ५ ॥ धरिय निज धीरता वीर ते वेरिने, देहनी अनि त्यता आदि फोजें ॥ दूरकरि उष्टने आप बल दाखवी, मोहसुं श्म चढे तेह मोजें ॥ ३० ॥ १० ॥ त्रिविधि उपसर्ग नट नत्कट मोहना, विकट लेकटक थया निकट वरती॥प्रवचन वयाथी कर्म गति पारखी, ताम करि दूर तस तेह वरती ॥ ३० ॥ ११ ॥ तरुण तपसी १६ बालने गिलान नी, विविध परें सेवना नित्य करते ॥ जोर संज्वलन कषायें जोरो कस्यो, उपशम्यो प्रशम रस ध्यान धरते ॥ ३० ॥ १२ ॥ शब्द रूप गंध रस फरस आदि वली, प्रगट थया पंच ए प्रौढ पापी ॥ सकाम रणांगणे प्रगट थई तव तिणे. तास संतोष बलें शीख आपी॥३०॥ १३॥ मुनि मोह रायसुं एम युझे जडयो, हारे ने जीत करे हाथो हाथें ॥ उदयरतन्न कहे कर्म कर्ता अडे, बहोतेरमी ढालमां आव्युं धातें ॥ ३० ॥१४॥
॥ दोहा ॥ ॥ जय पराजय पामतां, इणि परेंते अणगार ॥ जय लक्ष्मी वरि जे समे, ते समे सुणो नर नार ॥ १ ॥ गाढो ते तरज्यो गुरें, कोईक काम विशेष ॥ घेख्यो तव तेहने घj, आपणो अवसर देखि ॥ २॥ प्रत्याख्यानावरण जे, क्रोध मान नट दोय ॥पीड्यो तिणे निर्दयपणे, मर्मस्थाने मुनि सोय ॥३॥
॥ ढाल तहोतेरमी ॥ ॥ उधव माधवने कहेजो ॥ ए देशी ॥ वेरी कषाये वाहीने, घेरी चोफे रें ॥ बलवंते बेतु जणे, यती कीधो जेरें ॥ वे ॥ १॥ तव थई ते तरतरो, गुरु साहमो गमार ॥ बोलवा लागो ते बेतमां, लोपी लाज अपार ॥ वे० ॥ ५ ॥ अहो आचारज जी अमे, कीधो श्यो अपराध ॥ युगतें विचारीने जुलं, बोलें पामशो बाध ॥ वे ॥३॥ अणगार तो अनेक डे, गुरुजी तुम गठ मांहि ॥ समोवडिया मुफ सारिखा, तेहने न कहो कांही ॥ वे ॥४॥ग रीब लही गुनह विना, केवल मुफ वंक ॥ दाखो बो सदु देखतां, कोण डे निकलंक ॥ वे ॥ ५॥ जो कोई बीजो पण यती, एहवं आचरे नांहि ॥ तो मुफने नवेखवो, श्म घटे यांहि ॥ वे ॥ ६ ॥ थविर वारे जव तेहने, कुलवंत तुज केम ॥ श्म घटे शहां बोलवू, जट्ट बोले जेम ॥ वे० ॥ एतो कु