________________
१४ __ जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. मम तस्य च पदिणः॥ अहं मुनिनिरानीतः,सच नीतो गवाशनैः॥१॥ गवाश नानां स गिरः शृणोति,अहं च राजन मुनिपुंगवानाम् ॥ प्रत्यमेतद् नवता च दृष्टं, संसर्गजादोषगुणा नवंति ॥ २॥ आ बेहु श्लोकनो नावार्थः- हेरा जन् ! अमारी बेहुनी माता पण एकज ने पिता पण एकज ने परंतु मने मुनि लोको पकडी लाव्या ले अने तेने चोरो पकडी गया माटे ते उष्टजननी वा णी बोले हुँ मुनिपुंगवोनी वाणी बोलुं बुं. हे राजन् ! ए तें प्रत्यक्ष दीतुं जे संसर्गथकी दोषो अने गुणो थाय ने साराना संगथी सारी बुद्धि आवेळे अने नरसाना संगथी नरसी बुदि आवे माटे सजननो संग करवो ॥१२॥
कोप्यन्यएव महिमाननु शुदृष्टे, यत् श्रेणिकोह्यवि रतोऽपि जिनोत्र नाव।पुण्यागर्गलः किमितरोऽपिन
सार्वनौमो,रूपच्युतोऽप्यधिगुणस्त्रिजगन्नतश्च ॥१३॥ अर्थः- (शुपदृष्टेः के) सम्यक वंत एवा जननो (कोपि के०) कोपण ( ननु के०) निश्चे (अन्यः के०) बीजो (महिमा एव के०)प्र नावज होय . (यत के०)जे कारण माटे (अविरतोपिके) अविरत ए वो पण (श्रेणिकः के०) श्रेणिकराजा, (अत्र के०) या नरत देवनेविषे पद्म नाननामा (जिनः के०) तीर्थकर (जावी के०) थाशे (इतरोपि के०) बीजो नीच कुलमा उत्पन्न थयेलो एवो पण (पुण्यार्गलः के०) पुण्याढ्य नामें (सा वनौमः के०) चक्रवर्तिजेवोसर्वनूमिनोराजा (किं के) झुं ( न के०) न थयो. अर्थात् थयोज (च के०) वली ते (रूपच्युतोपि के०) रूपथकी भ्रष्ट थयेलो पण (अधिगुणः के० ) अधिक गुणवान् थयो (त्रिजगन्नतः के०) त्रण जगतें जेने नमन करेलु ले एवो थयो॥ __ बाहिं श्रेणिक राजानी कथा कहे जे. श्रेणिकनामा राजा राजगृही न गरीने विषे राज्य करे . ते सम्यक्त्व पाम्या पनी त्रणेकालनेविषे जिन नीअर्चा करतो हतो जिननी पासें प्रतिदिवस अष्टोत्तर शत सोनाना जव नो स्वस्तिक पूरतो हतो अने पात्रने दान देतो हतो, ते राजाना सम्यक् त्वनी प्रशंसा इंडे देवताउनी पासें करी हती ते देवतायें आहिं आवीने ते श्रेणिकराजानी सम्यक्त्वनेविषे परीक्षा करी. परंतु सम्यक्त्वथकी ते चला यमान थयो नहीं. तोपण ते अविरति ने स्वयंनू रमण समुना मत्स्य