________________
श्री भुवनजानु केवलीनो रास.
अप्रत्याख्यानाव
१३५ ॥ विचरे जिन मारग विधें, धरतो व्रत पचखाए ॥ २ ॥ कर्मे तत्र करुणा करी, घर त अध्यवसाय ॥ तदरूप करवाल तसु करें, याप्युं तेणे वाय || ३ || मोहादिक महा शत्रु जे, शरीरतला तिरों अंश ॥ अधिकतर बेदे तदा, करतो कर्म प्रशंस ॥ ४ ॥ जीनाकुल नागा तदा, रण ॥ कषाय ते करवालथी, जिम सिंह यागे हरण ॥ ५ ॥ सम्यक् दर्श न तव सचिवें, सुगुरु पासें जेह ॥ चारित्र धर्म महा चक्रवर्त्ति, देखाड्यो यह ॥ ६ ॥ गुरें तव गुण तेहना कह्या, चारित्र धर्मने जेह | सुवि सेवि सहजें लहे, सुर नर शिव सुख तेह ॥ ७ ॥ वली विशेष वर्णव्या, गुरुराजें गुण तास ॥ तव सुंदरें सो स्वामी कस्यो, अंगें धरि उल्लास ॥ ८ ॥ ॥ ढाल उगणसाठमी ॥
॥
॥ कर जोडी रही ॥ ए देशी ॥ समकित धारी सांजल्यो, चारित्र धर्म नूपालें रे ॥ योग्य जाली तव तेहने, परगावी नजमालें रे ॥ स० ॥ १ ॥ देशविरति लघु कन्यका, तेहने संगें ते धारे रे ॥ नाहक त्रस जीव नवि हां, दुविधि त्रिविधि हुं किहारें रे ॥ स०॥२॥ स्थूल प्राणीने जालवं, वलि वरजुं अतिचार रे ॥ वध बंधन बेदन नवि करूं, न जरुं वधतो जार रे 11 ॥ स० ॥ ३ ॥ जात पाणी रोकूं नही, ए पांचे मन शुद्ध रे || यतिचार ते पाले सदा, व्रत रखवानी बुझें रे ॥ स० ॥ ४ ॥ इम करतां दवे एकदा, पिता तेहनो पीनो रे ॥ तव घरना कारभारमां सुंदर रहे ते जीनो रे ॥ स० ॥ ५ ॥ अवसर त्यारे उलखी, पासें तेहने प्रेखी रे || स० ॥ निस्तुं सता मोहादिकें, जे व्रतने नाखे वेखी रे || स० ॥ ६ ॥ तसु संगें ते आ दरे, निर्दयपणुं तागें रे ॥ लंघावे ते लोकने, धन जे पासे मागे रे ॥ स० ॥ ७ ॥ वध बंधन ताडन करे, कोइ मरे कलाइ रे ॥ इम करतां नि र्धन थयो, तव राज्य कामूं व्ये धाइ रे ॥ स० ॥ ८ ॥ तव हिंसा प्रगटी हे जसुं, प्रत्याख्यानावरण रे ॥ क्रोधादिक पण थया बता, अधम जेहनां आचरण रे ॥ स० ॥ ए ॥ व्रतनी नाग। तव वासना, बंधनें केहने बंधे रे ॥ ताडे तरजे ने हणें, धर्म त्यजि पड्यो धंधे रे ॥ स० ॥ १० ॥ देशविरति
·
ही तदा, लगी रही तेहथी रे || पण कुलक्रम मूके नही, छूटी न शके जेही रे ॥ ० ॥ ११ ॥ देव वंदे देहरासरें, पक्षपाती थई पूजे रे ॥ जिन दर्शन करे दिन प्रतें, दिल नवि राचे दूजे रे ॥ स० ॥ १२ ॥ नरकें न गयो ते