________________
श्रीनुवननानु केवलीनो रास. अर्बु, जे कां अम योग्य होय ॥ कारज ते कहेजो प्रनु, अमने अवसर जोय ॥ ७ ॥ तव ते नूपति कहे फिरि, समय थाशे सर्व ॥ अाज जा घर आपणे, मूकी मननो गर्व ॥ ॥ वाणी जेह मुखें वदी, ते निफल न होशे नेट ॥ अर्थ अमे ए साधगुं, मननो सांसो मेट ॥ १० ॥ श्म सुणि मंत्री याविन, नेहें निज आवास ॥ वात सवें निज स्वामिने, आखे मन उन्नास ॥११॥सर्वगाथा ॥ १५ ॥
॥ढाल अहवीशमी॥ ॥ राम सीताने धीज करावे रे ॥ ए देशी ॥ हवे माता पिता उख नरि अरे, वैश्रमण विपत्तें वरि ॥ कुदृष्टि सुता आवरित रे, तापस थावा मन करि॥ १ ॥ तिहां एक त्रिदंमि वसे वासें रे, स्वयंनु नामें तसु पासें॥ ते वणिक आधे तिहां रोज रे, सुगवा तस बागम बोज ॥ ५ ॥ सांजलता तेहनी शिदा रे, अंते लीधी तसु दीदा ॥पूरण निज पंथमां लीनो रे, शौ चादिकमा रहि लीनो ॥ ३ ॥ अपगल जलमां बांहि रे, नित्य नाहे न यादिकमांहे ॥ नाजन कोपीन उपगरण रे, रोज पखाले वार त्रण ॥४॥ गुरु पद पाम्यो काल केते रे, उपदेश कुपथना देते ॥ शुद्ध पंथने तेह न थापे रे, अन्यने निंदी आप थापे ॥ ५॥ बातम सर्व देवमें माने रे, उत्त म देवने अपमाने ॥ कुधर्म बुझे वश कीधो रे, मद मत्सरें घेरी लीधो ॥ ॥ ६ ॥ मरी एकेंझ्यिादिकमाहें रे, ते अनंत पुजल अवगाहे ॥ पुत्रीना प राकम जाणी रे, कुदृष्टि थइ सपराणी ॥ ७ ॥ मिथ्या दर्शन मोह राजा रे, ते वात सुणी थया ताजा ॥ आपणि उन्नति थाए ज्यारें रे, कुण मु दित न थाए त्यारें ॥७॥ वलि कमै तिहांथी निकाश्यो रे, ले। मनुज तणी गति वाश्यो ॥ ब्रह्मदत्त ब्राह्मण घर जायो रे, सोमदत्त नामें निपा यो । ए॥ तिहां पण कुदृष्टियें केडो रे, कस्यो रिपुनो करवानो मेडो ॥ प ति पुत्रीसुं जइ वलगी रे, अध ण न रही ते अलगी ॥ १० ॥ उष्ट दल तेहने उपराने रे, मोकल्यु वलि मोह नूपालें ॥ कुग्रह हिंसादिक बदुर्बु रे, पर दलने करे जे उहद्धं ॥ ११॥ तप तिहां पण तेह अपारा रे, करे याने वावे जवारा ॥ यागने काजें हणे बाग रे, तसु मांस नहाण धरी राग ॥ १२॥ हल लोह लवण तिल दान रे, गौ चूमि कन्या नपान ॥ दासी तुर ग शय्याने कपास रे, इत्यादिक थापे उन्नास ॥ १३ ॥ इम बीजां पण ः