________________
१७६ जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. सोलमी ढालमांहे सुणो ॥ मा० ॥ यमने जीते जेह ॥ दो० ॥ जालिम जोर तेहनुं गणो ॥ मा० ॥१५॥
॥ दोहा ॥ ॥ प्रनु तुम बंधु कनक पुरें, अमरशेतने गेह ॥ ल नंदा कूखें धस्यो, सत्व संसारी तेह ॥१॥ महिना वोल्या जिश्ये, तव सहि तुम अभिप्राय ॥ मरण सहायनी हुँ तिहां, ततखिण पहोती जाय ॥ २ ॥ तुरत तात तेह नो हस्यो, जननी जणतां खेव ॥ शेष कुटंब सर्व संहां, तुम पसायें देव ॥३॥ तव मरणे आवी तिहां, ते पण तीधो ताणि ॥ कुलमां कोई न क गयुं, नाम रह्यं निर्वाण ॥ ४ ॥ एकेडियादिकमांहि वलि, ऊमो धस्यो अथा ग॥ पुजल अनंत परावर्तशे, तब ते लहेशे ताग ॥५॥ मिथ्या दर्शन महत्त म, मंत्री मुखनी वाणि ॥सांनलिने स्वामी अमे, हस्यां बने ते गणि ॥६॥
॥ ढाल सत्तरमी ॥ ॥ सुंदर हे सुंदर बालुं दणरी चाकरी ॥ ए देशी ॥ राजन हो राजन, मोह राजा मन वसि रह्यो । खिजमतकारी ते खंत ॥रा ॥ पराक्रम ते हनां सांजली, नपनो हर्ष अत्यंत ॥रा० ॥ मो० ॥१॥रा॥ तव प्रेमें अ वलोकिने, करगुं फरसी देह ॥रा॥ आग्रह नामें खवासने, कहे मोह रा जा तेह ॥रा०॥ मो० ॥ २ ॥ सेवक हो सेवक, जो जो महारा सैन्यमां, पंझकनुं पण जोर ॥ रा० ॥ त्रए नुवनमांहे एकलो, जेह पडावे शोर ॥ रा ॥ मो० ॥३॥ रा॥ मरणमुखें तव बोलिन, एह म कहो स्वामि ।। रा० ॥ प्रतापते प्रनुनो सही, जे सेवक साधे काम ॥रा०॥ मो० ॥४॥ यतः ॥ सिध्यति मंदमतयोऽपि यदत्रकार्ये, संनावनागुणमवैहि तमीश्वरा
णां ॥ निद्यात्सपंगुररुणोऽपिकथं तमांसि, सूर्योरथस्य धुरि तं यदिनाऽकरि प्यत् ॥ १ ॥ मोह राजा वलतो वदे, वत्स सांजल कई वात ॥ से० ॥ जो तो चो ते जीवने, रहिजे तुं दिन रात ॥ से० ॥ मो० ॥ ५॥ मानव गति पुरिमां कियां, जोते यावे जीव ॥से ॥ तो उठवा पण तेहने. रखे देतो सुणि रीव ॥ से ॥ मो॥ ६ ॥से॥धर्म अदर जिम नवि धारे, तिम नमूली तास ॥से०॥ ततविण पाडो वालि ने, आणजे आपणे वास ॥ से० ॥ मो० ॥ ७॥ आण प्रमाण करी सवें, ठ्या न करी जेडि ॥से॥ मरणादिके मन मोदलं, कीधी जेहनी केडि ॥ से० ॥मो॥॥से॥ कर्मप