________________
श्रीनुवननानु केवलीनो रास. १७७ रेहाण ॥ सहोदर ॥ पुत्र पीयारे हो निज घर नवि वसे, ए शीख तूं मनमां रेआण ॥ सहोदर ॥३॥ आचरण तारां कहो कोण उत्लखे, नानाविध ता रा रे ढंग ॥ सहोदर ॥ कुलनो बोलु बेरु तुं सही, जे शत्रुसुं करे रे संग ॥ सहोदर ॥ ४ ॥ तव हसी शिर चुंबो देश्ने, नुजसुं जरावी रे बाथ ॥ सहो दर ॥श्म बोले ते आंसूं वरसतो, करम संचय नर नाथ ॥ सहोदर ॥५॥ वत्स हूं जाणुं बु चेष्टा एहनी, जिम तुं नाखेडे रे तेम ॥ बंधवजी॥ मूल कापे ने ए सही आपणां, तो पण करिये रे केम ॥ बं० ॥ ६ ॥ स्वनाव माहरो ने ए रीतनो, तज्यो न जाय रे तेह ॥ बं० ॥ अनंत कालनो एह सुंमाहरे, चाल्यो आव्यो रे सनेह ॥ बं० ॥ ७ ॥ महोबत मेली न जाय ते हनी, जीव जो जाय तो जा ॥ बंon कांइक क्यारे समारं तेहनो, दिल धरी तेणें रे दाउ ॥बं० ॥ ॥ काज तुमारां साधुं दुं सर्वदा, तुमे 'बो मारी रे पांख ॥ बं० ॥ त्रिवनमां हूं गाजूं तुम वडे, जे कहो ते सधा रुं रे धांख ॥ बं॥ ए॥ तव त्यां मोह महिपति बोलिन, निज अव्यय पु रथी रे घेर ॥ बं० ॥ सहाय संसारी जीव आपो मुने, जिम करूं शत्रुने रे फेर ॥ बं० ॥ १० ॥ असंव्यवहार नामें निजपुरथकी, कर्मनूपालें रे ताम ॥बं० ॥ नव्य ने अनव्य बदु आपिया, अनुज ने सखाइ उद्दाम ॥ वं० ॥ ११ ॥ मोहनृपर्नु महत्व उपि तिणे, खलकमां वधारी रे ख्यात ॥ श्री ता जी ॥ उदयरतन कहे याठमी ढालमां, मोहनी मोटीरे वात ॥श्रो॥१२॥
॥दोहा॥ ॥ चारित्र धर्मना सैन्यमां, वेगें ग ते वात ॥ निरानंद स घळ थयुं, सैन्य सुणी सहसात ॥ १ ॥ सर्वगाथा ॥१४३॥
॥ ढाल नवमी॥ ॥ सहियां माहरां नयण समारो ॥ ए देशी ॥ तेहबुं ते देखी ने मंत्री, सदबोध कहे नृपने रली जी॥ स्वामी एम युं गलि जाबो, कायरनी प रे कलकली जी ॥१॥ आपद पडे उपाय तेहनो, उत्तम आलोचे मुदा जी॥ पग पसारी बेसवु शोने, क्लीबके कामनीने सदा जी॥२॥ उद्यम पांखे यावास लागे, बुद्धि विना जे बेशी रहे जी ॥ जलण तेहनुं सर्वस्व जाले, लान किश्यो कहो ते लहे जी ॥ ३ ॥ दिन स्वामी जातीमद घेख्यो, निज पराकम मूके नहीं जी॥तो ते फरी उदयने पामे,आपदने अंते सही